| | | | Bu üç tasarı içinde muhalefetin büyük engelleme yaptığı, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in ikinci kez görüşmek üzere Meclis’e iade ettiği Tütün Yasa Tasarısı da vardı. Bu tasarı da dün gece geç saatlere kadar yapılan çalışma sonucu yeniden yasalaştı. Geriye ikisi uluslararası sözleşme olmak üzere 7 tasarı kaldı. Bu 7 tasarıdan Devlet İhale ve Kamu İhale Sözleşmeleri yasa tasarıları 120 madde ile iktidar partilerini kara karar düşündürüyordu.
Meclis Danışma Kurulunda uzlaşma sağlanamayınca konu Genel Kurulu’a getirildi. Ancak burada da iktidar partilerinin gerekli olan 330 oya ulaşması mümkün değildi. Çare Adalet ve Kalkınma Partisi’nden geldi. İktidar partilerinin AKP ile yaptıkları görüşmede, siyaset açısından ileriye yönelik umut ışığı taşıyan bir gelişme yaşandı.
AKP ÖNERİLERİNİ BENİMSETTİ
AKP, bazı maddelerinde değişikliğe gidilmesi durumunda tasarının temel yasa olarak görüşülmesine destek vereceklerini belirttiler. AKP yönetimi, Başbakan Yardımcısı Hüsamettin Özkan, Devlet Bakanı Kemal Derviş, Maliye Bakanı Sümer Oral ve Bayındırlık Bakanı Abdülkadir Akçan ile yaptıkları görüşmeler sonucunda, önerilerini benimsettiler.
Öncelikle AKP’nin bu önerilerinin hiçbirinin partilerine özel kazanç getirecek öneriler olmadığını, son derece makul olduğunu belirtmek gerekir. AKP, eşik değerlerin, yerli firmaların korunması için biraz daha yükseltilmesini, yabancı firmalara tanınan ihalelere girme hakkının, o firmaların ülkelerinin de Türk yatırımcıya aynı kolaylıkları göstermesi şartına bağlanmasını istedi.
Bu öneriler Derviş başta olmak üzere tüm bakanlar tarafından haklı bulundu ve AKP’nin verdiği destekle tasarının temel yasa olarak ele alınması sağlandı. Aksi takdirde, bu tasarının Meclis’ten geçmesi için, en iyimser tahminle, en az 60 saatlik bir çalışma gerekiyordu.
AKP aslında bu tutumunu daha önce Anayasa değişikliğinde de sergilemişti. AKP’nin Meclis’te yeni bir yaklaşım sergilediğini belirtmek gerek.
DYP’YE NE DEMELİ?
Saadet Partisi gibi hükümet ne getirirse getirsin engelleme yapmıyorlar. DYP gibi de davranmıyorlar. DYP hükümetten gelen pek çok tasarı ile hemfikir olmasına karşın, destek vermiyor, engelleme yapıyor. AKP desteğini de, karşıtlığını da somut gösteriyor. İhale tasarısında da aynı şey yaşandı. DYP, bu tasarıya çok önem veren bir partiydi. Aynı içerikte kendilerinin de bir teklifi bulunan bir parti. Tasarının komisyonlardaki görüşmelerinde DYP Çanakkale Milletvekili Nevfel Şahin’in büyük katkıları oldu; onun çok sayıda önerisi benimsendi. Ama, DYP tasarının temel yasa olarak ele alınmasına en sert muhalefeti gösteren parti de oldu.
DYP eski bir hastalıktan bir türlü kurtulamıyor. Bunun için de iktidar partilerinin baraj altında dolaştığı bir dönemde bile, en çok yüzde 15’lere ulaşabiliyor. “Bunlar ülkeyi kötü yönetsin, biz de kötü yönetim için herşeyi yapalım ki, halk bize dönsün” politikasını sürdürüyor. “Bunlar daha iyi yönetsin, gerekli yasalar çıksın; biz de gelip daha iyisini yapalım” mantığını bir türlü benimseyemiyor DYP.
AKP’nin istediği değişiklikleri DYP de önerebilirdi. İktidar partileri ile böylesi bir uzlaşmaya varabilirdi. Ama hiç yanaşmadılar. Oysa herkes biliyordu ki, çoğu zamanın aksine, (Ki iktidarın muhalefetle daha fazla uzlaşma aramamasını çok yanlış bulanlardan biriyim) iktidar bu tasarı için muhalefetle uzlaşmaya hazırdı. Bu hazırlığı fark eden AKP oldu ve kazanan da onlar oldu. Türkiye’de siyaset değişmek zorunda. ‘Negatif muhalefet’ ve ‘dediğim dedik iktidar’ anlayışı yok olmak durumunda.
AKP’nin gösterdiği bu davranış değişikliğinin diğer partilere de sıçradığı, iktidarın da muhalefetle inatlaşmaktan vazgeçtiği bir siyaset anlayışı, öncelikle siyaset kurumuna duyulan güvensizliği azaltacaktır. Türkiye için yararlı bir çalışmaya destek vermeyerek nereye varılabilecek ki, bu geleneksel siyaset anlayışı ile daha ne kadar gidilebilecek ki? İhale Tasarısı ile Mleclis’te güzel bir örnek yaşandı. Tekrarlarını dileriz.
SEZER’İN HAKKI SEZER’E
Bu arada her fırsatta Meclis’i eleştirenlerin, gösterilen yüksek performansı da takdir etmesi gerekir. Ama, çoğu zaman olumsuzluklar öne çıkarılıyor; doğrusu, yanlışı ile. Bir örnek vermek istiyorum: İhale Yasa Tasarısı’nın komisyonlardaki görüşmelerinin büyük bölümünü izledim. Yapılan çalışmaların siyasi kaygılardan uzak, tamamen teknik bir çalışma olduğunu; muhalefetiyle, iktidarıyla ortak ve uzlaşmacı bir çalışma gerçekleştirildiğini gördüm. Ama, yapılan bazı küçük çaplı düzenlemeler bile, neredeyse kıyamet kopardı. | |
|
Kıyameti koparanlara bakacak olursak, tasarının özünden uzaklaşılmış, yüklenici çıkarları öne alınmış, yükselinici siyasetçiler yine kendilerini düşünmüştü. Hadi bu eleştirilerin bir bölümüne katıldığmızı varsayalım; ama en azından demokrasiye azıcık inanmış olanların bile, Meclis’in bir tasdik makamı olmadığını, yasaları istediği gibi düzenleme hakkına sahip bulunduğunu ve bu hakkı demokrasinin temelinde yer aldığını görmesi gerekmez mi? Sezar’ın hakkını Sezar’a vermek gerek.
Yaşanan krizden sonra görevini en iyi yapan kurumların başında Meclis geldi. Hükümetin bütün beceriksizliğine karşın, Meclis gerekli olan tüm düzenlemeleri bir bir yasalaştırdı.
| |
Ergenekon’da 16 kişi daha gözaltında
Muş böyle zulum görmedi
