 |
|
|||||
 |   |  |  | |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
  |
 Ergenekon’da 16 kişi daha gözaltında |
|||
|
|||
 |
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
| Kendi deyimiyle “makul çoğunluğu” ve genç insanları harekete geçirmek üzere Türkiye’ye dönen Mehmet Ali Bayar için “ithal lider” tanımlamasını yapmak, en hafif deyimiyle “haksızlık”. Bayar; içimizden biri, Türkiyeli, Türk. Tüm yaşamı boyunca Türkiye için, Türkiye Cumhuriyet’i devleti için çalıştı. Washington’da da bir Türkiye Cumhuriyeti Devleti görevlisi olarak bulunduğunu, en iyi şimdi kendisini “ithal lider” eleştirileriyle yıpratmaya çalışanlar biliyor. Biliyorlar bilmesine de, yine de Bayar’a bir “yumuşak karın” yaratma amacıyla eleştirilerini sürdürüyorlar. Tutar mı? Tutmaz. Lider olup olamayacağı bilinmez ama kısa sürede Bayar’ın ithal bir kişilik olmadığı net biçimde ortaya çıkar. YENİ BİR ÇİLLER VAKASI MI? Ancak başka bir tehlike belirdi; Bayar ithal olmadığını, “bizden biri” olduğunu ispatlamak için gereksiz, fazla gelenekçi tutum takınabilir. Nitekim bunun işaretleri de var. İstanbul’a gelişinde kendisini karşılayan partililerin hediye ettiği bayrak ve Kuran’ı alıp öpmesi, bunun bir seremoniye dönüştürülmesi bu tehlikenin bir işareti değil mi? Kimse Kuran’a ve bayrağa karşı değil. Ancak Kuran ve bayrağın böyle törenlerde kullanılması makul çoğunluk içinden pek çok kişiyi tedirgin ediyor. Hele hele Çiller’in de liderliğe soyunduğu ilk günlerde her fırsatta bayrak ve Kuran öptüğünü hatırlayanlar “Yeni bir Çiller vakasıyla mı karşı karşıyayız?” diye sormaktan kendilerini alamıyorlar. Hele Çiller’i de Türk siyasetine “yeni bir ses yeni bir yüz” olarak lanse eden ismin Demirel olduğu gerçeği, Bayar’ın da arkasındaki ismin Demirel olduğu gerçeğiyle örtüştürüldüğünde bu endişeler haklı bir kuşkuya dönüşüyor. ESKİ AĞACA YENİ AŞI... Bayar gerçekten siyaset için yeni bir isim ama içinde hayat bulmaya çalışacağı parti DTP, Türkiye’nin en eski, en gelenekçi siyasi hareketlerinden biri. Bayar’ın DTP’ye gelişini eski bir ağaca yeni aşı olarak düşünebiliriz. Yani Bayar yeni çeliktir, Demokrat Parti hareketi ise aşı yapılacak eski ağaç. Aşılama sonucunun başarılı olup olamayacağı, ağacın mı çeliği, yoksa çeliğin mi ağacı etkileyeceğine bağlı. Elbette kimse Bayar’dan demokrat parti hareketini reddetmesini, yok saymasını beklemiyor. Ancak her eski ağaç gibi Demokrat Parti hareketi de hayli yıpranmış, bir takım hastalıklardan muzdarip ve daha önemlisi verimliliğini kaybetmiştir. Artık meyvesiz ağaçtır. Son seçimde aldığı, daha doğrusu alamadığı oylar bunun en iyi göstergesidir. Demokrat Parti hareketi bitmek üzeredir. Hadi daha cesur söyleyelim; ölmüş de, cenazesinin kaldırılmasını beklemektedir. İşte Bayar’a genel başkanlık koltuğu bu ölüyü diriltmesi umuduyla teklif edilmiştir. Bayar bu işi kendisinden önce o koltuğa oturanların yaptığı hataları tekrarlayarak başaramaz. O hareketin, o geleneğin hangi yönlerine yabancılaşacağını çok iyi tespit etmek zorundadır. Kimse kendisinden sol tavırlar beklemiyor ama Kuran, bayrak öperek, siyasi şova dönüşmüş namazlar kılarak da o ölüyü diriltemez. Öyle olsa Demirel, İsmet Sezgin bu işi kendisinden daha iyi yapabilirlerdi. Bayar, Demirel ve Sezgin’in yolundan giderek olsa olsa Demokrat Parti hareketinin cenaze namazını kıldırabilir. İşte bu nedenle “Bayar’ın. harekete biraz ‘ithal’ kalmasında fayda var” diyoruz. | |||||||||
|
Babasının, dedesinin silah-siyaset arkadaşlarından, Süleyman Demirel, İsmet Sezgin gibi geçmiş dönemlerin siyasetçilerinden farklılığını korumak mecburiyetindedir. Eğer Türkiye için yeni bir isim, yeni bir yüzse gerçekten yeni olmak, yeni kalmak zorundadır. Türkiye’ye yeni ufuklar kazandırma iddiasındaysa bu işe önce genel başkanlığını üstleneceği siyasi hareketten başlamalıdır. Kendisi de çok iyi bilir ki, Kuran, bayrak gibi değerler çağdaş demokrasilerde de önemini korumaktadır ama artık hamasi politikaların aleti olmaktan kurtulmuşlardır. Bayar’ın önünde önemli bir fırsat var. Sağdaki partilerin iktidarda bulunanları fena halde yıpranmış vaziyette, muhalefettekileri ise bir türlü inandırıcılık kazanamamakta. Tayyip Erdoğan bile, inandırıcılığı düşük olmasına rağmen, “ben değiştim” diyerek bir dönem merkez sağdaki pek çok insanın umudu olmayı başarmıştı. Oysa Bayar’ın “şimdilik” değişmeye ihtiyacı yok. Gerçekten “değişik” olduğunu ortaya koyabilirse, kendisine “değişime ihtiyacı olmayan” yol arkadaşları bulabilirse önü açıktır. Aksi halde o da Demokrat Parti hareketinin cenaze namazını kılınırken saflarda yerini alır ve gözyaşları içinde “rahmetliyi iyi bilirdik, hakkımız helal olsun” demek zorunda kalır. Ama kendisine umut bağlayan kaç kişi hakkını helal eder, orası bilinmez. Ümit Sezgin / CNBC-e Ankara Haber Müdürü | ||||||||
| |
|||
 |
|
 |
|||||||||||||||
   |
|||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Ana Sayfa | Güncel | Dünya | Ekonomi | Sağlık | Yaşam | Teknoloji | Kültür & Sanat | Spor | Hava Durumu | Haber Özetleri | Arama | NTVMSNBC Hakkında | Yardım | Spor Yardım | Tüm Haberler | Araçlar | NTVMSNBC Reklam Seçenekleri | Hukuki Şartlar & Gizlilik Hakları |
|||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
Bahçeli "1 Nisan şakası" yapmadıysa