| | | | Yapılan araştırmalar, Olimpiyat Halkaları’nın dünyanın en çok tanınan sembollerinden biri olduğunu ortaya koyuyor. Araştırmalarda ortaya çıkan bir diğer sonuç ise dünyanın -tahmini olarak- yaklaşık yüzde 90’ının Olimpiyat Halkaları’nı tanıdığı ve yüzde 89’u için ise bu halkaların ‘mükemmelliği’ temsil ettiği. Bir başka deyişle dünyada hiç bir uluslararası sembole nasip olmayan bir şansa sahip Olimpiyat Oyunları.
“DOPİNGE HAYIR DİYEN, KADINLAR OLİMPİYATI”
Son yıllarda büyük prestij kaybına uğramış, Olimpiyat Oyunları’nın kurucusu Fransız Baron Pierre de Cubertin’in kafasında canlandırdığı ‘Citius, fortius, altius’ (daha uzağa, daha güçlü, daha yükseğe) sloganından uzaklaşmış bile olsa, herkesin ortak fikri 2000 Sydney Olimpiyatları’nın öncekilerden daha farklı, daha gösterişli olacağı şeklinde. Karşılaşmalar başlamadan önce bir değerlendirme yapmamız gerekirse, Sydney 2000’i “Dopinge -kesinlikle- hayır diyen kadınlar olimpiyatı” olarak özetleyebiliriz. Bayan sporcuların Olimpiyat tarihinde ilk kez erkeklerle aynı sayıda spor dalında yarışacağı Sydney 2000’de, sporcuların yüzde 42’si (yaklaşık 4400 kişi) bayanlardan oluşuyor (Atlanta 1996’da bu sayı 3626’ydı). Doping konusunda ise tüm ülkeler ilk kez böylesine büyük bir otokontrol yapıyor. Kimbilir, belki de tarihin en ‘katıksız’ olimpiyatını izleriz.
Sydney’de yaşayanlar arasında yapılan ankette her 9 kişiden birinin Olimpiyat Oyunları’nın şehirlerinin yakınlarından bile geçmemesini tercih ettiği ortaya çıktı. Yerel bir havayolları şirketi olan Ansett Havayolları tarafından yaptırılan araştırmada, halkın önemli bir kısmı ise Olimpiyatlar sırasında oluşacak gereksiz pahalılıktan ve ‘gereksiz’ kalabalıktan ‘korktukları’ belirtmişler. Tabii ki yetkililerin düşüncesi bunun tam tersi. Onlar, yaklaşık 750.000 kişiye evsahipliği yapacakları dünyanın en prestijli spor organizasyonuna evsahipliği yapmaktan gurur duyuyorlar. Bu nedenle hiç bir fedakarlıktan kaçınmıyorlar, hatta şehirde yaşayanlara ‘Toplu taşıma araçlarını kullanmayın, gerekmedikçe sokağa çıkmayın’ uyarısında bulunmaktan bile.
HERŞEYE KARŞIN AMATÖR
Tekrar Baron de Cubertin’e dönelim. Fransız aristokratının aklındaki amatör sporcuların kendilerini deneyebilecekleri ve kıyasıya mücadele ettikleri halde amatör kalabilecekleri bir organizasyona sahip olmaktı. Tabii ki sporun geldiği noktada amatörlüğün ‘a’sının bile kalmadığı düşünülürse, Cubertin’in idealinin sporda yerinin olmadığı görülecektir. Her ne kadar ‘amatör ruhla’, madalya dışında herhangi bir beklentiye sahip olmadan katılsalar bile, artık Olimpiyatlar’da profesyonel sporcuların yarışması bile yasak değil. Zaten amatör olarak Olimpiyatlar’da boy gösteren sporcuların önemli bir kısmının da sporsorları yoluyla ‘kağıt üzerinde profesyonel’ olanlar kadar kazanıkları, herkes tarafından bilinen bir gerçek.
Olimpiyat Oyunları’nın bu yılki tahmini izleyici sayısı yaklaşık -toplam- 3,7 milyar. Televizyonları başından kendi sporcularını destekleyeceklerin yanı sıra, önemli bir izleyici kitlesi de ‘internet’ yoluyla saati saatine Olimpiyatları takip edecek. Dünyanın kalbi Sydney’de atacak bir süre, çünkü dünyanın en iyi sporcuları belki de 4 yıldır ilk kez ‘para’ için değil, ülkeleri için yarışacaklar; bizler de Olimpiyat Oyunları’nı zevkle izleyeceğiz, çünkü milyon dolar kazanan sporcuların 5 yıldızlı otellerde değil, olimpiyat köyünde kalmaları ve altın madalya kazandıklarında gözyaşı dökerek milli marşlarını dinlemeleri, Olimpiyat Ruhu’nun halen var olduğunu kanıtlıyor bizlere.
Evet, gerçekten de ‘mükemmel’ değil belki, ama halen tek ‘Olimpiyat Oyunu’ var.. | |
Okumuş, okumuş, anlamamış...
