 |
|
|||||
 |   |  |  | |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
| Derviş kararını YTP’den yana da kullanabilirdi. O zaman da pek çok eleştiri yapılabilirdi. Hatta seçimden çıkacak manzaraya göre, Derviş’e ‘bir bölen’ lakabı da takılabilirdi. Bugün Derviş’i eleştirenlerin çoğu, AKP’nin önünü de kesmek iddiasında olanlar. Bunlar bu işi öylesine amaç edinmiş durumda ki, yaptıkları ile bırakın ön kesmeyi, AKP’nin ekmeğine yağ bile sürüyorlar. Yatıyorlar, kalkıyorlar AKP’nin ne kadar yükselişte olduğunu söylüyorlar. Ama ön keseceklerine, güçlü bir alternatif yaratmıyorlar. Oysa Derviş’in gerçekleştirmek istediği, onların amacı ile aynı olmasa bile, onların taleplerini de karşılıyordu. DERVİŞ’İN PROJESİ DOĞRU PROJE Derviş’in projesinin doğruluğunu hep savundum. Bu proje, 4 Kasım sabahı güçlü bir hükümet modeli ile uyanmaktı. Bu hükümet, öyle bir çoğunluğa dayanmalıydı ki, hem siyasal ve ekonomik istikrarı sağlamalı, hem de Türkiye’nin AB’ye giriş sürecini sorunsuz atlatmalıydı. Bu amaç doğru bir amaçtı. Derviş’in, öyle illa AKP’nin önünü kesmek amacıyla yola çıktığını kimse söyleyemez; ancak Derviş, bu amacın sola açık bir merkez siyasal oluşumla gerçekleşmesini istiyordu. AKP’nin önünü kesmek iddiasında olanlarla da bu noktada buluşuyordu. Derviş, şimdi bir tercih kullanıyor. İşte bu tercih nedeniyle kendisini eleştirenlere bir bakmak gerek. CEM’İN YANLIŞI YOK MU? YTP Genel Başkanı İsmail Cem, Derviş’e kırgın olanların başında geliyor. Kendi açısından son derece de haklı. Birlikte yola çıkmışlardı, şimdi partisini büyük bir tehlike bekliyor. Ancak, Cem’in de bu sürece bazı ciddi katkıları oldu. Solda birlik görüşmelerini doğrudan Derviş’e bıraktı. Genel Başkan olduğundan bu yana, bu birliğin en önemli unsuru olması gereken CHP, dolayısıyla onun genel başkanı Deniz Baykal ile bir kez bile görüşmedi. Oysa diğer, tüm partilerin liderleri ile görüşmeleri olmuştu. Cem, bir vesile yaratarak Baykal ile görüşebilirdi. Bunu yapmadı. Ama bir şeyi daha yaptı. Derviş’in karar verme sürecine yakın zamanda, ittifakı önemsemediklerini açıkladı. İşte bunu söylediğinde Baykal’a büyük bir koz vermiş oldu. Baykal da bunu değerlendirdi ve ciddi bir birlik çağrısı yaptı. Cem, Baykal’ın samimi olmadığını düşünüyordu. Haklı da olabilir. Bu kuşku toplumun çoğu kesiminde yok mu? Ama bunu boşa çıkarmanın yolu, Baykal’ın bölücü olduğunu vurgulayan bir yazılı açıklama ile yetinmek, kesinlikle, olmamalıydı. Baykal’ın bu çağrısının ardından, hemen yüz yüze bir görüşme yapması daha iyi olmaz mıydı? Bu fırsatı neden değerlendirmediğini anlayabilmiş değilim... Ki, DTP Genel Başkanı Mehmet Ali Bayar ile defalarca görüşen Cem’in Baykal’a bu kadar uzak durmasını veya Demirel’in adamlarını partisine alırken neşelenen Cem’in CHP’yle ister birleşme, ister bütünleşme , ister ittifak deyin, beraberliğe neden soğuk baktığını artık yazmaya bile gerek yok. YA DEMİREL’E NE DEMELİ? Derviş konusunda bir hayal kırıklığı da Süleyman Demirel’de görüldü. Demirel, de Derviş’i bu kararı nedeniyle topa tuttu. Ama emin olun, eğer Derviş tercihini YTP’den yana yapsaydı, Demirel çok daha farklı konuşacaktı. Ama ben Demirel’in Derviş’i eleştirmesini doğru bulmuyorum. Elindeki büyük güce rağmen, yıllarca, merkez sağda bütünleşme yaratamamanın sorumluğunu taşıdığı için... Merkez sağ partilerin küçülmesini sağlayan politikalara katkısı için... Sadece kendi adamlarını kurtarmanın peşinde koştuğu için... Şimdi de yaptığı aynı oldu. Öyle bir tablo ortaya koydu ki, yeni oluşum hareketinin arkasında kendisinin olduğunu gayet güzel işledi. Bence Cem’in önemli yanlışlarından biri de Demirel’in yarattığı bu izlenimi silememiş olmasıydı. İşte bu nedenle, Baykal’a görüşmesi önemliydi ve de geçmişi unutup, bunu yapması kendisine önemli bir puan kazandıracaktı. O ZAMAN BAYKAL’I NİYE ELEŞTİRİYORUZ? Cem konusuna şöyle de bakalım. Doğruyu konuşalım. Deniz Baykal’ın partisini baraj altında bıraktıktan sonra yeniden genel başkanlığa dönmesini eleştirenlerden biriyim. Sadece bu konuda değil, yönetim anlayışı bakımından da eleştiriyorum, Baykal’ı. Bu nedenle bazı şeyleri Baykal’dan beklemeyebiliriz. Ama daha genel başkanlığı iki gün olan, henüz liderliğini kanıtlamamış bulunan Cem’e ne demeli. İki günlük olmasına rağmen, koltuğunu her şeyin önüne koyan bir siyasetçi izlenimi yarattı. Derviş gibi, ülkeye hizmetin sadece genel başkanlık koltuğundan geçmediğini gösterme şansı yaratmadı. Oysa Cem’den beklenen, “Benim için koltuk önemli değil, yeter ki birleşme, bütünleşme olsun” demesiydi. Bunu yapmadı. O zaman sormak gerekmez mi, Cem bile bunu yapıyorsa, Baykal’a niye kızıyoruz? TABLO ORTADA | |||||||||
|
Şimdi gelinen noktada, kim ne eleştiri yaparsa yapsın, hem sağ, hem de sol merkez partilerin en güçlüsü CHP görünüyor. Eğer birileri AKP’nin büyük yükselişte olduğuna inanıyor ve bundan rahatsız oluyorsa, onlar için daha tutarlı olanı, hiç değilse bu rüzgarı kesmemek, Baykal’ı daha geniş bir birlikteliğe razı etmek Mesele AKP’nin önünü kesmek de olmamalı. AKP iktidar da olabilir, muhalefet de. Bence bunda çok da korkulacak bir şey yok. Ama merkez partilerin iktidar olmasını isteyenler varsa, olasılıkları doğru okumak gerek. Merkez sağda henüz bir birliktelik oluşmadığına göre, AKP’yi istemeyenler, ne yapacaklarına oturup karar vermeli. Koşullar bu ve şimdi ileri bakma zamanı. | ||||||||
| |
|||
 |
|
 |
|||||||||||||||
   |
|||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Ana Sayfa | Güncel | Dünya | Ekonomi | Sağlık | Yaşam | Teknoloji | Kültür & Sanat | Spor | Hava Durumu | Haber Özetleri | Arama | NTVMSNBC Hakkında | Yardım | Spor Yardım | Tüm Haberler | Araçlar | NTVMSNBC Reklam Seçenekleri | Hukuki Şartlar & Gizlilik Hakları |
|||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
İhtiras ve özveri
