 |
|
|||||
 |   |  |  | |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
| Peki ama neden? Bu soruyu, ekonomik karşılıkları jeopolitik anlamı içerisinde değerlendirmek gerekiyor. Batı ile doğu, daha sonra gelişmiş kapitalist dünya ile sosyalizm ve nihayetinde batı medeniyeti ile İslam kültürü arasındaki geçiş noktası: İşte kuşaktan kuşağa aktarılan Türkiye imajı. Yıllardır, büyük fırsatların ve farklı potansiyel ve dinamiklerin birbiriyle uyumlu yaşadığı, demokrasisi kendine has, ekonomisi kendine özgü, dış politikası kendine özgü ülke. 1990’lı yıllarda duvarların çökmesinin ardından, Avrasya ekseninde çok önemli bir merkez olmaya aday, önemli projeler için gereken insan gücüne, ekonomik büyüklüğe, doğal kaynaklara, transit üstünlüğüne, jeopolitiğine sahip, büyük imkanlar ile büyük hayal kırıklıklarını aynı anda yaşayan bir ülke. Çok önemli, global ve bölgesel projelerin tartışması en büyük adayı, ama geriye dönüp bakarsanız, tamamlanma aşamasına gelen iki büyük projenin içinde: Bunlardan birincisi AB, diğeri de Bakü-Ceyhan merkezli doğu-batı enerji koridoru. TÜRKİYE REKABET GÜCÜNDEN FAYDALANAMIYOR İlginçtir, bu ülke 1990’lı yılarının kendiliğinden gelişen dinamiği, teknoloji kullanımı ve bilişim sektörlerinde oluşan rekabet gücünden yeterince faydalanmamış. Karşılaştırmalı üstünlüklere dayalı, global yerleşime dayalı sanayi örgütlenmesinin öncelikli süreçlerini, jeopolitik olarak kullanması gereken yıllarda iç siyasete dayalı yorgunlukların yarattığı enerji kaybı yüzünden, hukuksal düzenlemelerini bir türlü tamamlayamayan Türkiye şimdi de global lojistiğin coğrafi konumdan uzaklaştığı tamamen bir ülkenin iç eğitimi yaratıcılığı ve uzun sureli teknoloji eğitimine dayalı, örgütlenmesi esnek, rekabetçi ve yer değiştirebilir bir enformasyon çağını yakalama mücadelesi veriyor. Kişisel bilgisayar ve internet kullanımında sadece cep telefonu aboneliğinde bir patlama yaratmış bundan öteye geçememiş, globalleşme ve uluslararası doğrudan sermaye hareketlerinin altın yılları kabul edilen büyüme döneminden nasiplenememiş. Yılda bir milyar dolardan az yabancı sermaye ile kifayet etmiş, bu oranın aşıldığı büyük hacimli yabancı sermaye girişlerinde ya da özelleştirmelerin söz konusu olduğu yerli sermaye hareketlerinin ise neredeyse tamamında sorun yaşamış bir ülke. Öte yandan, neredeyse bir yarım yüzyıllık bir sanayileşme sürecine ve bölgedeki en eski özel sektöre sahip olmasına rağmen ne bölgesel, ne global anlamda bilançoları uluslararası anlamda büyütememiş. Bölgesel ve global hiçbir şirketi olmayan bir ülke; bırakınız markayı da yıllardır övündüğümüz biz bölgede herkesi iyi tanırız, herkesi en iyi biz biliriz, her işi yaparız, girişimci ve dinamik bir iş dünyamız var, söylemi de neredeyse pas tutmak üzere. Bakın ABD’nin bütün ve desteğine rağmen bölgede askeri bir hamleye girişemiyoruz. Çünkü artık soğuk savaş döneminin kuşatma ağırlıklı askeri ve jeopolitik paradigması bitti. SÜRÜKLENMEDEN YÖNETİM GEREKLİ Artık merkez yok, sürekli sizin üretmek zorunda olduğunuz aktif ve değişken ilişkilere bağımlı ertelemek zorunda, bir katma değeri teknolojik buluş, askeri güç ve siyasal ve refleks var. Son Irak hadisesinde gördüğümüz gibi, içten gelen bir dinamik dış dinamiği bekliyor. AB’nin ne içinde ne dışında, Avrasya eksenin bir ötesinde, Ortadoğu ve İslam kültürünün ise sizi kendilerinden saymadığı, giderek Amerikan çıkarları ile de çelişmeye başlayınca nereye doğru gideceğimizi çok iyi kavramamız gerekiyor. Sürüklenmeden yönetmek zorundayız. Ya da Türkiye gerçekten yalnız bir ülke konumuna gidecektir gelen on yıllarda. Hiç kimseye benzememenin büyük dinamiği (böyle bir şey varsa tabi)’nin avantajlarını kullanamadan, şimdi gene onun girdabındaki bir dizi engelle karşılaşmak bir çoğumuzun algılayamadığı algılasa bile kabullenemediği bir gerçek ne yazık ki. Türkiye iç çekişmelerinden oluşan dinamiğin bir geçiş noktası olmalıdır. Sadece coğrafi ve yatay geçişlerin avantajları klasik anlamda ortadan kalkışıyla son bulmuştur. Doğu ile Batı arasında diyelim ki internet kullanımında, ileri teknolojiler ile nispeten geri teknolojiler arasında bir geçiş olmayı başarırsanız bir geçiş noktası olabiliriz. Geçiş noktası olabilmek ancak mal ve hizmet üretimini artırarak ihracatı fazlalaştırarak yapılabilir. Çin bu konuda önemli bir örnek. Globalizmin hamalı olmadan, efendisi olunmuyor. Asıl geçiş burada gizli, iptidai mallarla ve ucuz emek ağırlıklı işe başlayan Çin sanayisi şimdi büyük bir geçişi tamamlayarak yakın zamanda yayınlanan bir OECD raporuna göre, Ar-Ge konusunda dünyada üçüncü sıraya gelmiş durumda. Biz ise hala 91 yılında hazırlanmış bir rapora göre, dünyanın on büyük pazarı sıralamasından medet ummaya devam ediyoruz. Bugüne kadar kendimize baktığımız ayna ile bizi gördü. Türkiye’nin, bu güne kadar takip ettiği kendi eski paradigmasını değiştirme zamanı geldi. Bu konuyu yazmaya devam edeceğim. | ||||
| |
|||
 Bankaların kara tahtaları siliniyor |
|||
| |
|||
 |
|
 |
|||||||||||||||
   |
|||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Ana Sayfa | Güncel | Dünya | Ekonomi | Sağlık | Yaşam | Teknoloji | Kültür & Sanat | Spor | Hava Durumu | Haber Özetleri | Arama | NTVMSNBC Hakkında | Yardım | Spor Yardım | Tüm Haberler | Araçlar | NTVMSNBC Reklam Seçenekleri | Hukuki Şartlar & Gizlilik Hakları |
|||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
İskender Özturanlı: Sessiz bankalar sokağı
