Kopenhag bir son değil başlangıç

Yazara e-mail göndermek için fotoğrafa tıklayınız.

Emekler boşa gitmeyecek gibi görünüyor. Belki 2005 olacak, belki daha erken. Görünen o ki; Kopenhag’dan bir tarih çıkacak. Ama bu bir son değil sadece başlangıç. Yapmamız gereken çok şey var.

Ankara
NTV


9 Aralık— En başta da demokratikleşme ve insan hakları geliyor. Liberal Düşünce Topluluğu’nun yaptığı son araştırma ortaya koydu ki Türk insanının yüzde 75’i temel hak ve özgürlüklerinin kısıtlandığını düşünüyor.


		Ergenekon’da 16 kişi daha gözaltında • Gölcük’te kaza: 6 asker şehit oldu • Erdoğan ile Başbuğ her hafta görüşecek • Baykal’dan kuvvetler ayrılığı uyarısı • Dink cinayetindeki suistimaller bu kitapta

			Farklı düşünüyor olabilirsiniz, siz de “Başbakan dururken Tayyip Erdoğan hangi sıfatla gidiyor?” diyebilirsiniz, kırılan potları, birbiriyle çelişen açıklamaları yadırgayabilirsiniz. Haklı da olabilirsiniz ama şurası bir gerçek ki seçimden bu yana yürütülen cehennemi temas trafiği boşa gitmedi. Bir de buna güçlü ve kararlı hükümet imajı eklenince, tam istediğimiz olmasa bile, Kopenhag’dan Türkiye’yi dışlamayan bir karar çıkma şansı doğdu. Kopenhag’dan çıkacak karar ne olursa olsun tartışılacak. Üstelik tartışma yalnız Türkiye’de değil AB içinde de yaşanacak. Ama öyle ya da böyle AB artık Türkiye’nin üyeliğinden kaçamayacak, burası açık... Bu durumda artık tarih konusuna çok fazla takılmanın anlamı yok, asıl Kopenhag sonrasında yapacaklarımıza odaklanmamız gerekiyor. TEPKİ DEĞİL İCRAAT GEREK Kopenhag’dan Türkiye’nin çok da istediği gibi bir karar çıkmazsa elbette bunun tepkisi net biçimde ortaya konacaktır. Konulması da gerekir. Ancak kimilerinin beklediği gibi küsmek, hele hele AB’yle ilişkilerimizi yeniden gözden geçirmek gibi tavırların kimseye faydası olmaz. “Efendim AB mallarına boykot uygulayalım” gibi aklı evvel önerileri ise ciddiye bile almaya gerek yok. Yapılması gerekeni aslında hepimiz çok net biliyoruz, “Türkiye’yi AB üyesi olabilecek niteliklere kavuşturmak.” O kadar çok atmamız gereken adım var ki!... Bakın Liberal Düşünce Topluluğu’nun Avrupa Komisyonu’yla birlikte 15 ilde 3 bin kişiyle yüzyüze görüşerek gerçekleştirdiği son araştırma hem nerelerde olduğumuzu ortaya koyuyor, hem neler yapmamız gerektiğini; Araştırma sonuçlarına göre toplumun yüzde 73’ü Türkiye’de insan hakları ihlallerinin yaygın olduğuna, yüzde 75’i ise kendisinin temel hak ve özgürlüklerinin kısıtlandığına inanıyor. Çarpıcı sonuçları var araştırmanın; toplumun yüzde 42’si Kürtçe TV ve radyo yayınının serbestliğinden yanayken, yüzde 70’i üniversitelerde başörtüsünün serbest bırakılması gerektiğine inanıyor. Belki de üzerinde en çok düşünülmesi gereken bulgu ise şu; Türk halkının yüzde 29’u AİHM’in kararlarının adil ve tarafsız olduğuna inanıyor. Bu oranı düşük bulabilirsiniz ama, dikkat, halkın sadece yüzde 21’i Türk adaletinin bağımsız ve adil olduğuna inanıyor. Yani AİHM inananların oranı Türk adaletine inananların oranından fazla. Uzatmak mümkün ama tek bir örnek daha vermekle yetineceğim: Toplumun yüzde 77’si Türkiye’de demokrasinin kurum ve kurallarıyla tam olarak işlemediği görüşünde. İşte bu araştırmada ortaya koyuyor ki, aslında Türk halkı da AB normlarını yakalayamadığımızın farkında. Yani hükümetin ilk yapması gereken AB üyelerini değil, Türk halkını ikna etmek. Bu da sözle değil, çıkarılacak yasalar ve uygulamalarla olur. DENKTAŞ ÇÖZÜME İKNA EDİLMELİ Kopenhag Zirvesi sonrasının en kritik konusu belli ki Kıbrıs olacak. Başbakan Gül’ün dediği gibi zirveden çıkacak karar ya da başka deyişle tarih, çözümü kolaylaştıracak veya zorlaştıracak. Zor veya kolay ama Kıbrıs sorununu çözüme ulaştırmak artık kaçınılmaz. Bu cümle “Kıbrıs’ı teslim edelim, her dediklerine ‘evet’ diyelim” anlamına gelmiyor, ama bu cümle Kıbrıs sorununu çözmek gerektiğine, öncelikle ve kesinlikle biz inanalım anlamına geliyor. Çünkü başta Denktaş olmak üzere hala pek çok kişi “bir çözüm gerektiğine” inanmış değil. Varolan kilitlenmişliğin ve çözümsüzlüğün devamından yana olduklarını her fırsat ve vesileyle ortaya koyuyorlar. Bu durumda Tayyip Erdoğan’ın “Müzakereye hazırız” açıklamalarının da hiç bir anlamı kalmıyor. Çünkü “çözümsüzlüğü dayatmak için yapılacak müzakere” çözüm değildir. Önce siz çözüm gerektiğine inanacak ve çözümü gerçekten isteyeceksiniz. Sonra karşınızdakini çözüm istediğinize inandıracaksınız. Ondan sonra masaya oturup müzakere edeceksiniz. Bu sözlerim Rum Kesimi için de geçerli. Klerides de tıpkı Denktaş gibi müzakereye çözümsüzlüğü dayatmak için hazırlanıyor. Her iki taraf da Anan planına karşı hazırladıkları itiraz metinleriyle işi arap saçına döndürdüler bile. Kısaca görünen o ki, Ada’nın ne Rum tarafı ne Türk tarafı çözümden yana değil. Ama Yunan ve Türk hükümetleri bu konuda daha iyi niyetli görünüyor. Bu durumda kararlı olmak BM Genel Sekreteri’ne düşüyor. İşin sulandırılmasına izin vermemesi gerekiyor. Ankara ve Atina da Denktaş ve Klerides’e teslim olmamak zorundalar. Çünkü Kıbrıs sorunu çözülmek zorunda... Çünkü Kıbrıs sorunu da tıpkı insan hakları gibi AB istediği için değil, Türk insanının mutluluğu için çözülmek zorunda... Çünkü Kıbrıs sorunu Kıbrıs Türkleri’nin refahı ve mutluluğu için çözülmek zorunda... Çözüme ulaşırken, Türk tarafının hak ve özgürlüklerinin savunulması ise Denktaş’ın ve Ankara’nın maharetine kalıyor. Hem çözmek hem de hakları sonuna kadar savunmak zorundalar. Zor tabii, kimse kolay demiyor. Direnirsin, çözümsüzlüğü dayatırsın olur biter. Bu işin kolay tarafıydı ve bugüne kadar bol bol uygulandı. Ama artık kolaycılık dönemi bitti, zoru başarmak zorundayız... Ümit SEZGİN / NTV-CNBC-e Ankara Haber Müdürü



		Ya Erdoğan Başbakan, ya Gül Genel Başkan... Sezer yemin törenine katılmalı "Tayyip-Baykal elele, Türkiye AB'ye..." Oyumu Prof. Ekrem Akurgal belirledi Sezer'i doğru anlamak

	NTVMSNBC KULLANICILARININ TOP 10'u

	Bu haberi diğer okuyucularımıza tavsiye eder misiniz? hayır 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 kesinlikle

NTVMSNBC 'ye iyi erisim için
• Microsoft Internet Explorer
• Windows Media Player kullanın