 |
|
|||||
 |   |  |  | |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
  |
 |
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
| Saatlerdir her arayana, artık bir yıldır benim de Baykal’ı tanıyamadığımı anlatamıyorum! Çünkü, 1976 da başlayan ve yirmi yıldan uzun süren ” Baykal’ı Genel Başkan Yapma” mücadelemizde yanında tartışmasız ikinci adam olmuştum. İnandığım Baykal’ın parti içinde başarılı olmasının sonunda, Sosyal Demokratları iktidara taşıyacağı umudumu hep korudum. Ne var ki, 1999 seçim sonuçları o “büyük düşümüzü” yalın bir gerçeğe dönüştürdü; Halk Deniz Baykal’ı Başbakan olarak görmek istemediğini açıkça ortaya koymuştu. O günden sonra, saygımı koruyarak Baykal’a gerçek dostluğumun gereği olan doğru bildiklerimi söylemeye, yazmaya devam ettim. İstifa etmesini ısrarla istedim. Gecikerek de olsa Baykal, 24 Nisan 1999’da Genel Başkanlıktan ayrıldı. Zamanı gelinceye, yani halk isteyene kadar beklemesi konusunda çok direndim. Ancak, yanlış çevresinin etkisi ile ve çok erken geri dönüşü ciddi bir hata oldu. 2002 Kasım seçimleri öncesi Baykal’a, yıldızının en parlak olduğu bir durumda iken Kemal Derviş’e genel başkanlığı bırakmasını önerdim. Kırılacağını bildiğim halde, hem kendisinin hem de CHP’nin geleceği için çok olumlu olacak bu düşüncemi kabul etmedi. Başarısız 2002 seçimlerinden sonra yapılan yerel seçimlerle birlikte Baykal’ın kamuoyundaki etkinliği ve çizgisi hak etmediği kadar düşmeye başladı. O ise, buna karşı bence gerçeklerle yüzleşmek yerine sertleşmeyi yeğledi. Tanıdığım ve bildiğim Baykal’a asla yaraşmayan bir tutum almaya yöneldi. Önce, başkaldırdılar diyerek, üç Milletvekilini (MV) partiden attı. İstanbul MV’leri Ahmet Gülyüz Ketenci, Hasan Aydın ve Ankara MV Mehmet Tomanbay yargı yolu ile partiye geri döndüler. O zamana kadar değil iken, bu MV’leri itildikleri için Sarıgülcü oldular. Bunlar sürerken, aylardır kamuoyunda Baykal’ın Sarıgül’e karşı açtığı bir savaş yaşanıyordu. Sarıgül’ü baştan ciddiye almayan Baykal işi o kadar ileri götürdü ki, “ya Ben, ya O” diyerek, O’nu da partiden atmak için kendi seçtirdiği Yüksek Disiplin Kuruluna gönderdi. Sarıgül bugün Disiplin Kuruluna Baykal’ın Genel Başkan rakibi olarak girdi ve kuruldan bir anlamda yetki alıp çıktı. Bana soranların merakı Baykal’ın şimdi ne yapacağı idi. İyi tanıdığımı sandıkları Baykal’ın ben artık ne yapacağını bilemiyorum. Dedim ya, artık bu Baykal benim tanıdığım Baykal değil! Kimileri diyor ki, “Olağanüstü Kurultay yapar ve kendi delegeleri ile 9 ay önce olduğu gibi, demokratik olmayan yollarla bir kez daha aklanır”. Kimilerine göre de, “Yüksek Disiplin Kurulunun bazı üyelerini suçlayarak onları değiştirir. Bir süre sonra da Sarıgül partiden atılır”. Kimse demiyor ki, “Onurlu ve Partisini kendinden çok esirgeyen bir kişidir, Baykal, istifa eder”. Her zamanki gibi Baykal telaşla bu meraklılara kendisinden beklenen yanıtı verdi. O kimileri haklı çıktı ve söyledikleri gibi ve o gerekçelerle Baykal Olağanüstü Kurultay çağrısını yaptı. CHP son Olağanüstü Kurultaya giderken bir yazımın başlığı şöyle idi, “Bu Genel Başkanı ancak, benim tanıdığım Baykal değiştirebilir”. Herkesten çok saygı duyduğum ve hala en iyi dostu olduğum Baykal’ın bu kez beni dinlemesini dilerim. | ||||
 |
|
 |
|||||||||||||||
   |
|||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Ana Sayfa | Güncel | Dünya | Ekonomi | Sağlık | Yaşam | Teknoloji | Kültür & Sanat | Spor | Hava Durumu | Haber Özetleri | Arama | NTVMSNBC Hakkında | Yardım | Spor Yardım | Tüm Haberler | Araçlar | NTVMSNBC Reklam Seçenekleri | Hukuki Şartlar & Gizlilik Hakları |
|||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
