| |
|
|
| |
|
1980’lerde, intihar saldırıları Lübnan, Kuveyt ve Sri Lanka’da görüldü. 1990’larda ise bu saldırılar, İsrail, Panama, Hindistan, Cezayir, Pakistan, Arjantin, Hırvatistan, Türkiye, Tanzanya ve Kenya’ya yayıldı.
İç karışıklıkların yoğun olduğu ülkelerdeki teröristlerin bu ülkelerden göç etmesi, uluslararası terörist altyapıların oluşması ve Soğuk Savaş Dönemi’nde teröristlerin sayısındaki artış ile birlikte intihar saldırıları, yakın gelecekte, Batı Avrupa ve Kuzey Amerika’yı da etkisi altına alacak gibi görünüyor.
Şu anda, intihar saldırılarını kendi hükümetleri ya da yabancı hükümetlere karşı taktik olarak kullanabilecek 10 terörist grup bulunuyor. Bunlar: İsrail’de Hamas ve Filistin İslami Cihad; Lübnan’da Hizbullah; Mısır’da Mısır İslami Cihad ve Gamaya Islamiya; Cezayir’de GIA; Hindistan’da Uluslararası Barbar Khalsa; Sri Lanka’da Tamil Kaplanları; Türkiye’de PKK ve Afganistan’da Usame bin Ladin’e bağlı El-Kaide.
İntihar operasyonları savaş alanında ve savaş alanı dışında olmak üzere ikiye ayrılıyor. Savaş alanındaki operasyonlarda, intihar komandoları saldıran gruba katılıyor. Savaş alanı dışındaki operasyonların çoğu ise tek bir intihar komandosu tarafından gerçekleştiriliyor. Bu intihar saldırıları, otobüslerdeki sivillere, kalabalık yerlere ve binalara yapılan saldırıları içeriyor. İntihar komandoları, politik ve askeri alanda önemli kişilere karşı da saldırılar düzenleyebiliyor.
SALDIRILARDA ORTAK ÖZELLİKLER
|
|
|
| | 
Farklı terörist gruplar arasındaki intihar saldırısı eylemleri incelendiğinde, terörist grupların intihar komandolarını hem zayıf hem de güçlü oldukları dönemlerde kullandıkları ortaya çıkıyor.
Askeri ve ekonomik güç açısından Hizbullah ve Tamil Gerillaları intihar operasyonları listesinde başı çekiyor. Eylem sayıları göz önüne alındığında ise Tamil Gerillaları’nı Hizbullah, Hamas ve PKK takip ediyor.
ABD’deki son saldırılarla bağlantısı olduğu sanılan El-Kaide ise, uluslararası alanda yayılmış birkaç grubun bir araya gelmesinden oluşuyor.
 Filistinli gençlerin ‘ölüm’ tutkusu
Bin Ladin, Afganistan’dan örgütü yönetiyor. El-Kaide’nin saldırıları, öncelikle ‘Büyük Şeytan’ diye adlandırdıkları ABD’ye, daha sonra ise ‘Küçük Şeytan’ İsrail ve müttefiklerine karşı gerçekleştiriliyor.
ABD, özellikle de 1998’de Kenya ve Tanzanya büyükelçiliklerinde meydana gelen bombalama olaylarından sonra kaynaklarını, bu örgütün ABD’de düzenlemeyi planladığı eylemleri engellemeye yönlendirdi.
BAŞARI KRİTERLERİ | |
|
İntihar saldırısı eylemlerinin başarısı birkaç faktöre bağlı: gizlilik derecesi, önceden keşif ve prova. İntihar saldırılarında kullanılan en yaygın yöntem, teröristin üstünde taşıdığı patlayıcılarla hedefi vurması. Günümüzde, fark edilemeyecek kadar küçültülen patlayıcı kemerlerin çoğu, çok az elektronik malzeme içeriyor. Bu da, güvenlik sorumlularının bu teçhizatı tespit edecek karşı teknolojiler geliştirmesini gittikçe zorlaştırıyor. Patlayıcı kemerleri, birkaç küçük malzeme dışında, terzilerden ve araba parçaları satan yerlerden rahatlıkla temin edilebilecek malzemelerle yapılabiliyor.
İntihar saldırısının başarısı; teröristin ölümüne dayanıyor. Her tutuklunun fiziksel ya da psikolojik baskı altında dayanma gücünü kaybedeceği bir nokta olduğundan, saldırganın ya da saldırganların kesin ölümü, örgütten dışarı bilgi sızması ihtimalinin de önüne geçiyor.
TERÖRE KARŞI DEVLETLERİN TAVRI
Terörist gruplar, birbirleriyle bilgi alışverişi içindedir. 1970ler ve 1980lerin tersine, günümüzün Soğuk Savaş sonrası grupları, istihbarat, teknoloji ve uzmanlık kaynaklarını paylaşıyorlar.
Buna karşın, ürettikleri karşıt teknolojileri ya da politik rekabetlerini korumak amacıyla, terörden etkilenen ülkeler arasında bir işbirliği eksikliği bulunuyor. Örneğin, İngilizler, IRA’ya karşı geliştirdikleri uzaktan kumanda edilebilen bomba teknolojilerini ABD ile paylaşmıyorlar. Bunun temel sebebi, IRA destekçilerinin ABD güvenlik ve askeri kademelerine sızma ihtimalinin olması. Aynı şekilde, terörden en çok etkilenen ülkeler arasında yer alan İsrail ve Sri Lanka arasında da hiçbir işbirliği bulunmuyor.
BÜYÜYEN BİR TEHDİT
İntihar saldırılarının, zaman içinde daha da yayılacağı sanılıyor. Pek çok ikinci kuşak operasyon savaş sahnesinden silinse de, terörist intihar saldırıları Batı Avrupa ve Kuzey Amerika’yı gelecekte tehdit etmeye devam edecek gibi görünüyor.
Terörist gruplar, dayanıklılıklarını artırmak amacıyla saldırganlarına giderek artan yoğunlukta eğitim sağlıyor. Örneğin, 1998’de Nairobi’deki ABD büyükelçiliğini yok eden intihar komandosu dört yıldır Kenya’da yaşıyordu. Saldırgan, Kenya’da evlenmiş ve eylemi gerçekleştirmeden önce başkentte yaşamıştı.
|
|
|
|
| | 
|
|
| |
İsrail hücum botu Gazze kıyısını vurdu
