| | | | Oysa daha 4. dakikada golü bulmuştu. Zaten ilk çeyrek saatte Beşiktaş’ın girdiği üç pozisyonun hepsi birbirinin kopyası gibiydi. Sağdan kullanılan serbest vuruş ve ilkinde Ahmet Dursun’un golü; sonra da sırayla Ali Eren ve Tayfur’un dışarı giden kafa vuruşları... Hatta bir an iki takımın rolleri değiştiğini düşünmeden edemedik; malum, bu tür tehlikeler genellikle Beşiktaş savunmasına özgüdür. İlk yarıyı ve şampiyonlar ligi maçlarını düşünsenize... Kanatlardan kullanılan her ölü top, her korner adeta ‘penaltı’ derecesinde tehlikeli oluyordu.
Maçın son 10 dakika bir kenara bırakılacak olursa, Kadıköy’de klasik tabiriyle ‘denk kuvvetlerin mücadelesini’ izledik. Son on dakikada ise Beşiktaş’ın fizik kondüsyon üstünlüğü ortaya çıktı. Ve siyah beyazlılar bu dakikalarda bulduğu iki golle endişeli havayı dağıttılar. Gollerde İstanbulspor’un ne pahasına olursa olsun bir gol atarak maçı uzatmaya götürme düşüncesiyle oyun disiplininden uzaklaşmasının da payı vardı.
Mehmet’in iyiden iyiye gözden çıkarılması ile birlikte Beşiktaş’ın orta alanda akıllı top kullanma sorunu had safhaya varmış durumda. Takımı saha içinde çekip çevirecek, hücumu yönlendirecek bir ‘beyin’ yok. İlk yarı boyunca Nouma top alabilmek için neredeyse Beşiktaş cezaalanının önünde oynadı.
Mehmet’in boşluğunu Ayhan’ın doldurmasını beklememiz için umut verici hiç bir işaret yok. Yasin ise hala üç kişiyi geçmeden top kullanmamakta ısrar ediyor. Tabii ki bunu da yapamıyor. Hal böyle olunca çabuk yoruluyor, kontrolsüz fauller yapıyor. Böyle devam ederse çok kart görür.
İstanbulspor maçı Beşiktaş’ın bir zaafını daha gayet sarih biçimde ortaya serdi: Münch yoksa sol kanat da yok! Doksan dakika boyunca sol kanattan gelişen tek bir aklı başında atak olmaması da bunu gösteriyor.
Son bir şey... Takımın İlhan gibi, Tunç gibi taze kanlara hakikaten ihtiyaç var. Ligin ikinci yarısı bu oyuncuların daha sık forma bulmalarını ve onlara yeni isimlerin katılmasını umalım. | |
Yağma Hasan'ın böreği
