| | | | Matematikte, denklem çözümlerinde sık sık karşımıza çıkan bir yöntem vardı. Olmayana Ergi Metodu. Sanırım (Üniversitede Matematik dersini daha iyi bir notla geçseydim daha kesin konuşabilirdim!), birşeyin tersinin olmadığını kanıtlayarak kendisini doğrulamaktı tanımı. Bu yöntemle açıkladı Garelli “değer”i, “değersiz”in ne olduğu anlatarak yani... Amerika Birleşik Devletleri patent ofisi her yıl 40 fare kapanı “buluş”una patent veriyormuş. 1838 yılından bugüne kadar aynı konuda tam 4,400 patent vermiş. Garelli diyor ki, yeni bir kapan bulmak, DEĞERSİZdir!
 İdil Akidil’in diğer yazıları
“Değer”in ne kadar göreceli bir kavram olduğunu da söylemek gerekir burada. Fortune dergisinin Mart, 2000 sayısında daha sonra birçok yazıda, konferansta kullanılan bir karşılaştırma vardı. Çeşitli ürünlerin 1 lbs(pound)’unun kaç dolar ettiğini sıralamışlar:
Pentium III 800MHz: $42,893.00
Hermes eşarp: $1,964.29
Saving Private Ryan DVD’si: $874.75
Mercedes-Benz: $18.98
Çelik: $0.19
Şu an sıralamanın en altında görünen çeliğin yüzyılın başında değerinin ne kadar olduğunu, endüstrinin temeline nasıl oturduğunu, işçilerinin ve ailelerinin nasıl büyük bir baskı grubu olduklarını hatırlayın...
Yılda % 15 amortismanı varmış insanın! Her yıl değerimizin (bilgi, beceri gibi varlıklarımızın) %15’i eskiyor. Hayat çok hızlı ilerliyor. 18. yüzyılda bir kişinin hayatı boyunca karşılaşacağı bilgi, bize bugün haftasonu boyunca okunan gazetelerde 2 günde geliyor. Teknoloji insan gücünün yerini alıyor. Çalışma biçimleri değişiyor. Yine bir başka iyi konuşmacının, Tom Peters’ın sunduğu örnekleri hatırlıyorum. “Gemi Yükleme” işi üzerine konuşmuştuk. 1970’te 108 işçi bir gemiyi 5 günde yüklüyormuş. 2000’li yıllarda ise 1 günde sadece 8 kişiyi çalıştımak yeterli. Yani 30 yıl önce 540 adam/gün kadar işgücü gerektiren bir iş, bugün 8 adam/gün (yaklaşık 70’te 1’i) kadarıyla yetiniyor... Benzeri örnekler kol kuvveti değil, beyin gücü gerektiren işler için de verilebilir. Her geçen gün, yerinde sayan kişinin yerinin doldurulması kolaylaşıyor.
Böyle rekabetçi ve yıpratıcı bir ortamda kendimize sürekli değer katmak, herkesten farklı olarak neler yapabileceğimizi keşfedip onları geliştirmek çok önemli... Cisco Systems’tan Tom Kelley, iş ortamında öğrenmeye zaman ayıramayabilirsiniz yoğunluktan (yöneticiler de hoş karşılamayabilir), ama kendinizi aptallaştırmaya izin verecek kadar meşgul olamazsınız, demiş.
İş yaşamında ise kişisel olarak katkımızın ne olduğunu görebilmek ve gösterebilmek gerekli. İşten ayrıldığımızda geride bıraktığımız (adımızla anılacak) gelişmeler, işler neler olacak? Kazanılan çok zor müşteriler? İş akışlarını kolaylaştıran formlar? Yeni hesaplama yöntemleri? İlk kez bizim inisiyatifimizle başlatılmış uygulamalar? Bir el kitabı?
Yine Garelli’den değer üzerine bir alıntıyla bitirelim: Her akşam eve döndüğünüzde “bugün ne değer kattım”ı düşünün demişti... Bulamıyorsanız, dua edin. Dua edin, Yöneticileriniz bunu düşünmesin!
| |
