| | | | Bir zamanlar “24 Nisan Sendromu” vardı. Ermenilerin, dünyanın her köşesinde “Soykırım” naralarını atmayı, toplantılar yapmayı, anıtlar açmayı ve çeşitli ülkelerin yasama organlarında karar tasarıları gündeme getirdikleri bir sembol gün. Şimdi ise 27 Ocak’ı, tüm dünyada Yahudi Soykırımı’nı Anma Günü olarak kayda geçirilen ve Auschwitz ile Birkenau toplama kamplarının ele geçirilişinin yıldönümü, Ermeniler tarafından “çalınmak” isteniyor.
Kaderin acı bir cilvesi, 27 Ocak Türkiye açısından hem de tam bu bağlamda, çok anlamlı bir olayın yıldönümü :
27 Ocak 1973 tarihinde Ermeni katillerin namluları, Türkiye’nin Los Angeles Başkonsolosluğu’nda görevli Mehmet Baydur ve Bahadır Demir’e çevrilmiş, “sözde soykırım”ın intikam mermilerini sıkanlar daha sonra 40 Türk diplomatını katledecek ölüm makinesinin düğmesine o gün basmışlardı. 27 Ocak 1973’den sonra, ASALA örgütü sadece Türkiye’nin yurtdışı temsilciliklerinde değil, bizzat Türkiye topraklarında da gerçekleştirdikleri kanlı eylemlerle, yalan üzerini kurulu bir intikam furyasını yıllarca sürdürmüşlerdi.
İşte, şimdi de İngiltere toprakları bu kanlı oyunun uzantısı siyasi manevralara sahne oluyor. İngiltere hükümeti, ısrarla “Biz 1915 olaylarını bir soykırım (genocide) olarak kabul etmiyoruz. Ama bu katliamları (massacres) hükümetimiz o zaman da kınamıştı. Hala kınıyor,” görüşünü savunuyor. Buna rağmen, Ermeni lobisinin çabalarına boyun eğen İngilizler, 20 Ermeni temsilciyi törene alarak “buyrun istediğiniz kini kusun” tavrına giriyorlar. Üstelik editoryal açıdan “özerk”, ama devletin temel politikalarına paralel yayın yapan BBC de 23 Ocak gecesi yayınladığı haber programı benzeri yayınlarla ve 27 Ocak günü yapacağı naklen yayınla, tamamen tek yanlı Ermeni propagandasının aleti oluyor.
İngiltere hükümeti ayrıca yine “bizim resmi tavrımız değil” söyleminin ardında, Londra’da geçen yıl açılmış bulunan Soykırım Müzesi-Sergisi niteliğindeki olayı “20’nci yüzyılın tüm katliamlarını kapsayacak” bir niteliğe dönüştürmeye hazırlanıyor. Bu da boy boy “Sözde Ermeni soykırımı” fotoğraflarının bu sergiye girmesini beraberinde getirecek.
Bu durumda Türkiye’nin önüne zor bir diplomatik açmaz koyulmakta. Ankara, perde arkasında Londra’ya karşı sitemini ve girişimini en üst düzeyde iletirken, resmi bir tavır alma noktasına gelince eli ayağı bağlanıyor. Çünkü İngiltere’nin “resmen” Ermeni (genocide) iddialarını kabul etmemesi ve törenin kapsamını Yahudi olayı ile sınırlı tuttuğunun altını çizmesi, Türkiye’ye “açıktan” bir söz söyleme şansı ve eyleme girişme olanağı tanımıyor. Ticaret hacmının giderek arttığı, son yıllarda diplomatik anlamda karşılıklı ilişkilerin uzun süredir olmadığı kadar iyi düzeye geldiği Londra ile “kavga” ortamından her iki taraf da yarar görmeyeceğinin farkında. Ancak, bir yandan da Ermeni iddialarının Avam Kamarası ve Lordlar Kamarası’nda, her zamankinden daha sık seslendirilir olması, ekran ve gazete sayfalarında “tek kale” yayınların çığ gibi büyümesine İngiltere hükümeti de açık bir tavır almayarak “taşeronların” işini kolaylaştırıyor.
Türkiye’ye, hem hükümet hem de sivil kuruluşlar düzeyinde, her zamankinden daha ağır bir görev düşüyor. O da, resmi ya da gayrı resmi, açıktan ya da “sinsice”, bizzat kendi eliyle ya da “taşeronları” aracılığıyla, kimden gelirse gelsin haksız ve yanlı propagandayı göğüslemek için yeni bir cephe oluşturmak. Hem resmi, hem de sivil düzeyde, bugüne kadar anlatamadığı tarihi , anlatmanın yollarını aramak. Bu da, olayı 27 Ocak’a hapsetmeyip, diğer 364 güne yayarak Ermeni ataklarını “sahanın her yerinde” göğüslemekten, akamedisyenlerin, tarihçilerin, diplomatların, basının, işadamlarının, tüccarların kısacası herkesin kollarını biraz daha yukarı sıvamasından geçiyor. | |
Türk Musevilerinin açıklaması
İsrail hücum botu Gazze kıyısını vurdu
