|
Güncelleme: 13:56 TS 4 Kas., 2000
|
| |
|
İsmet Berkan’ın ‘Andıç’ yorumu
|
|
| Radikal Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni İsmet Berkan, “Önceki gün Genelkurmay Başkanlığı bir açıklama yaparak belgenin gerçekte var olduğunu duyurdu. Genelkurmay açıklamasını duyduğumdan beri ben ağzım bir karış açık dolaşıyorum” dedi.
|
|
|
ANDIÇ
Haftalar önce masamın üstünde bir zarf buldum. Postadan gelmişti. Üstünde kocaman harflerle adım ve adresim yazılmıştı. Zarfın içinden bir belge çıktı. Sözde Kara Kuvvetleri Komutanlığı İstihbarat Başkanlığı tarafından hazırlanmış bir ‘andıç.’
Belge, çeşitli partilerin ve kurumların anayasa değişiklikleriyle ilgili kamuoyuna deklare edilmiş taleplerinin kıyaslanması ve yorumlanmasından ibaretti. Fazilet Partisi ile TÜSİAD’ın değişiklik önerilerinin bazıları ‘tehlikeli’ bulunuyordu vs.
Açıkçası belgeye inanmadım, güvenmedim. Sahte olduğunu düşündüm ve ilave soruşturma yapmaya bile gerek duymadan çöpe attım.
Anlaşılan belge başka gazetecilere de ulaşmıştı. Mesela Yeni Şafak’ta Nazlı Ilıcak bu belgeyi köşesinde yazdı ve sordu: ‘Bu belge gerçek midir?’
Hiçbir cevap çıkmadı.
Bu belgenin yayımından sonra bir İstanbul-Ankara uçağında karşılaştığım Fazilet lideri Recai Kutan’a da belgenin sahte olduğunu düşündüğümü kuvvetli ifadelerle söyledim.
Bu konuşmadan birkaç gün sonra yeni bir zarf daha geldi. İçinde yine bir ‘andıç’ vardı. Bu sefer Genelkurmay’da hazırlanmıştı, altında dönemin Genelkurmay İkinci Başkanı Orgeneral Çevik Bir’in imzası vardı vs.
Bu kez ‘andıç’ın konusu, Şemdin Sakık’ın ifadelerinden sonra yürütülecek olan kamuoyu oluşturma çabalarıydı. Askeri tabirle ‘psikolojik savaş’ yani. Nitekim belgeyi hazırlayanlar arasında Genelkurmay Psikolojik Savaş Dairesi’nden görevlilerin isimleri de vardı.
Bu belgeye de bir önceki belge muamelesi yaptım. Sahte olduğunu düşündüm. Çünkü her şey öyle gibi duruyordu. Mehmet Ali Birand ile Cengiz Çandar’ın yıpratılmalarından, Sakık’ın ifadelerine ‘ilaveler yapılmasından’ vs. söz ediyordu belge.
Bir yeri aynen şöyleydi:
“Örgütün, para ile, her şeyi, kendine müzahir gazetecilere yaptırdığının, gazete sahiplerine, seçilen köşe yazarlarına ve televizyonlara aktarılması. Televizyonlarda Basın Ahlâk Yasası açısından konunun tartışılmasının sağlanması. Bazı basın mensuplarının terör örgütünün oyuncağı olduguna ilişkin bir bilgi notu hazırlanması. Mektup kampanyası.”
Belgeyi yine çöpe attım. Ama Nazlı Ilıcak, Yeni Şafak’taki köşesinde konuyu 21 Ekim günü yazdı. Sonra da bu hafta başında bir soru önergesi olarak Meclis’e getirdi aynı konuyu. Ilıcak aynen benim gibi belgenin sahte olabileceğini düşünüyordu ve yazılarında bu temennisini söylüyordu.
Önceki gün Genelkurmay Başkanlığı bir açıklama yaparak belgenin gerçekte var olduğunu duyurdu. Genelkurmay açıklamasını duyduğumdan beri ben ağzım bir karış açık dolaşıyorum.
Cengiz Çandar da, Mehmet Ali Birand da benim dostlarım. Onlara yönelik yıpratma kampanyasında kullanılan ifadelerin Şemdin Sakık’a ait olmadığını Radikal gazetesi ortaya çıkardı. Gazetesinden uzaklaştırılan Mehmet Ali Birand, o zamandan beri Radikal’in kardeş gazetesi Posta’da yazıyor.
Gerek Cengiz Çandar ve gerekse Mehmet Ali Birand, bugüne kadar uğradıkları büyük haksızlıktan bir kurum olarak Genelkurmay’ı sorumlu tutmadılar, onun yerine yapılanları dönemin Genelkurmay İkinci Başkanı Orgeneral Çevik Bir ile Genelkurmay Genel Sekreteri Tümgeneral Erol Özkasnak’ın kişisel tutumuna bağladılar.
Bilmiyorum bugün acaba onlar fikirlerini değiştirdi mi ama ben Genelkurmay’ın o dönem yaptığının kabul edilemez olduğunu düşünüyorum.
Gerçekten söyleyecek söz bulmakta güçlük çekiyorum. |
|
