| |
|
|
360 Derece Araştırma Grubu tarafından, 1880 yılındaki tersane çizimlerine uygun olarak yapılan kayıklar, 9.20 metre boya, 1.80 metreene ve 400 kilogram ağırlığa sahip.
İzmir Valisi Yusuf Ziya Göksu, Konak Rekreasyon Alanı “AsırlardırTekne Heykeli” yanında düzenlenen törende, İzmir’in Kayıkları Projesi’nin ilk uygulamasını görmenin mutluluğunu yaşadığını belirtti. Göksu, şunları kaydetti:
“1800’lü yıllardan 1900’lere kadar İzmir’in Kayıkları, kentin simgesi haline gelmiştir. İzmir’de ürünlerimizi sergileyebilmemiz için büyük gayret göstermemiz lazım. İzmir’in Kayıkları gibi kentin tarihi evlerini, yemeklerini, gelenek ve göreneklerini uluslararası boyutta tanıtabilmek için elimizden gelen gayreti gösterebilmek mecburiyetindeyiz. İzmir, artık kabuğuna sığmıyor. Kentte gelecekte yapılacak yatırımlarla, konaklama tesislerinin daha fazla sayıya ulaştırılmasıyla İzmir turizmde, sanayide daha büyük pay alma olanağına sahip olacak.”
BÜYÜKŞEHİR BELEDİYE BAŞKANI KOCAOĞLU
Büyükşehir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu, İzmir’in Kayıkları Projesi’nin kentlinin denizle buluşması, denizi sevmesi için büyük önem taşıdığına dikkat çekti.
|
|
|
|
| | 
ESKİ FOTOĞRAFLARDAKİ GİBİ
Projenin mimarı 360 Derece Araştırma Grubu Sorumlusu Osman Erkut ise 1920’ye kadar fotoğraflarda görülen ve İzmir’in silüetini oluşturan kayıkların çeşitli sebeplerden dolayı yok olduğunu söyledi. Erkut, kayıklarla, kürek yarışlarının yapılacağını, Midilli ve Sakız adalarına her yıl geleneksel dostluk ziyareti düzenleneceğini, uluslararası festivallerde kayıkların İzmir’i temsil edeceğini ifade etti.
Konuşmaların ardından Aziz Kocaoğlu’nun eşi Türkegül Kocaoğlu, birkayığın denize indirilmesi için şampanya patlattı. Göksu, Kocaoğlu, Ege Ordusu Komutanı Orgeneral Işık Koşaner ve Güney Deniz Saha Komutanı Koramiral Lütfi Sancar, hep birlikte kayığı denize iteledi. Göksu, Kocaoğlu ve Konak Belediye Başkanı Muzaffer Tunçağ, kayıkla bir süre körfezde gezdi.
|
|
|
|
| | 
TARİHTE İZMİR KAYIKLARI
İzmir kayıkları, 1800’lü yıllarda İzmir Körfezi’nde, açıkta demirleyen gemiler ile iskeleler arasında yük ve yolcu taşıyan teknelerdir. Bu kayıklar, aynı zamanda denize kıyısı bulunan Karaburun, Çeşme, Foça gibi çevre ilçeler ve köyler ile yakın mesafe Ege adalarını deniz yoluyla İzmir’e bağlamışlardır. Yani günümüzdeki kamyonetlerin, otobüslerin işlevini görmüşlerdi. Kayıkta bir dümenciyle, bir ya da iki kürekçi bulunurdu. Bazı durumlarda üç kürekçi de olabilirdi. 12 metrekarelik yelkeni ve ince uzun yapısı sayesinde en uzak mesafelere bile kısa sürede giderlerdi.
Bu kayıkların hafif meşeden yapılmış omurgası vardı. Dış kaplamalarda akgürgen kullanılmıştı. Kayıkların yeşil ve beyaz boyanan gövdelerinin üzerine rengarenk çiçek motifleri işlenirdi. Belki de bu çiçek desenleriyle kayıkçılar, karaya olan özlemlerini dile getirirlerdi. Kayıklara sepet, küfe, hurç, sandık gibi eşyalar yüklenir, yolcular kıç tarafa doğru her iki yanda bulunan oturaklara otururlardı. Uzak mesafelere giden kayıklarda birer su testisi ya da küpüyle maşrapa bulundurmak adettendi.
Yaz aylarında akşamları sıcaktan bunalan İzmirliler bu kayıklarla körfezin yakamozları arasında serinlemeye çıkarlardı.
İzmir kayıkçılar, İstanbul’daki meslektaşları gibi bir lonca düzeniyle çalışırlardı. Aksi taktirde kayıkçılar arasındaki düzen ve anlaşma sağlanamazdı. Kayıkçı esnafı arasında Rumlar önemli bir yer tutardı.
|
|
| |
Kriz, kadınları bu sefer daha çok vurdu
