| | | | İlk yıllar Sovyet Blok’unun bariz üstünlüğü var. Macarlar, SSCB, Çekoslovakya... Ya ikinci olmuşlar ya da kupayı kaldırmışlar galibiyetle biten maçların sonunda. O zamanların dev kalecisi Yaşin -bir eli yerde bir eli gökte Yaşin-, Yugoslavlar’ın taş gibi Durkovic’i, yine SSCB’nin usta Metrevelli’si var notların arasında. Sonra Avrupa uyanmış bu futbol işine ve Almanya, İtalya, Belçika, Hollanda girmiş devreye. Şu ünlü ‘sektörel futbol’ mevzusunun henüz oyun bozanlık etmediği yıllar…
Bizi top olayına müptela eden şey bu topçuların izleyeni zevkten dört köşe yapan hareketleridir aslında. 1960’ların hemen ardı; Vücudunun üstü bir heykel dikliğinde, sahadaki yer tutmaların ve ayak dışı pasların serin duruşlu büyük ustası Beckenbauer. O Alman takımı; Gerd Müler elbette ki son dokunuşlardaki hüneriyle; Bombacı Müler. Orta alanındaki kurt Breitner sonra, tozlukları hep bir dağınıklık haliyle izlediğimiz ince işçi. Çeklerin usta vuruşçu Panenka’yla -kleps yapmıştı Çek oolan-Almanların Meier’ine çimleri yolduruşu kalmış geriye o 1976’daki o final maçından. Ve o yıllarda mahalledeki karaderili topçu kardeşlerimiz Pele’ydi, golcülerimiz Müler, muhalif çocukların hepsi Breitner, bütün soluk benizli bakımsızlar Cruuyf, bütün iyi topa vuranlar Neeskens…
Ve tabii ki Portakallar… Hollanda topa girdiğinde -biraz sertçe girdiğinde- Yıl 1988’e gelmişti. Gullit’li -adı güzel kendisi ilginç Surinamlı- Van Basten’li Hollanda… (Ne zaman ondan söz etmek istesem aşilimde bir sızı…) SSCB’nin Dessayev’ine sağ çaprazından ceza alanının, sol ayağının üzerinde biraz yatarak sağ ayağının iç üstüyle çaktığı top, Dassayev’in başının üzerinden geçip bir yıldız gibi kayarak sol köşedeki iç ağlara yapışmıştı. Turuncular kupayı Almanların elinden koparıp kaldırdığında Hollandalı bir profesör “Bisikletlerimizi kurtardık!” diye bağırarak üniversite koridorlarında koşmaya başlamış. -Almanlar Dünya Savaşı’nda işgali kırmak için çalışan Hollandalıların bisikletlerini Amsterdam meydanında kırıp yakmışlar, kitapları yaktıkları ünlü Reichtag’da olduğu gibi.-
Sonra 80’lerin Kluivert’i, Völler’i, Klnisman’ı, Mattheus’u (unutmadan Matti’nin solundan atıp sağından gittiydi bizim hayta Sergen 1996’da… Ne biçim gittiydi? Şimdi hoca-talebeyi oynayacaklar.) Sonra Raullar, Zidane’lar -topu bir ayağının altında tutup sonra çekip rakibini çarşıya yollayan çalımlarıyla Zidane- Şimdi de Del Piero’lar, İnzaghi’ler, Nedved’ler, Henry’ler… Avrupa’nın en şık çocukları. Oyun güzelliğinin sahadaki sıkı duruşçuları, son temsilcileri futbol estetiğinin...
Bu ay çok sıcak geçecek çook!
| |
