|
| |||||
26 Mart 2004 Julienin annesi kanser, ölmek üzere. Sophie ise göçmenliğin zorluğu ile başa çıkmaya çalışıyor. Sophie ve Julien cesaret üzerine kurulu bir oyunla, arkadaş olmak üzereler. |
Oyunun kuralı çok basit; sırasıyla her biri, ötekine cesaret gerektiren zorlu görevler veriyor. Bu görevler arasında sınava sütyenle gitmek de var, okulun en sert çocuğunu tokatlamak da. Julien ve Sophie bu kışkırtıcı oyunu zamanla hayatın ta kendisi haline getiriyorlar. |
||||
Aradan geçen zaman, ikilinin arasına giren insanlar, kızgınlıklar ve hayal kırıklıkları hepsi oyunun aşılması gereken engellerine dönüşüyor. Julien ve Sophienin aralarında hayalgücünün sınırlarını zorlayan bir aşk yaratan bu oyun, maalesef aynı zamanada ikilinin birbirlerine kavuşmalarını da engelliyor. Şimdi bu iki genç aşığın önündeki son ve en zorlu görev, aşklarını yaratan bu yıkıcı oyunla başa çıkarak bir arada olmayı öğrenmek ... |
||||
YÖNETMEN SAMUELLE FİLM ÜZERİNE Kariyerinize grafiker olarak başladınız. Yönetmenliğe geçmenize ne sebep oldu? Ben kendimi hiç bir zaman grafiker olarak görmedim. Liseden mezun olduktan sonra, sinema üzerine eğitim aldım. Çizimim iyi olduğu için grafikerliğe başladım ama bu para kazanmak için yaptığım bir işti. Pizza dağıtmaktan ya da bir caféde garsonluk yapmaktan çok da farklı değildi. Her zaman sinemayla uğraşmak istedim. Yani buraya şans eseri gelmedim. Kendimi bildim bileli, çocukken bile hep hikayeler anlatmak isterdim. Bu yüzden senaryolar ve öyküler yazmaya başladım. Ayrıca film yaparak, grafikten uzaklaştığımı da düşünmüyorum. Özellikle de Jeux dEnfants gibi grafik bir evrene sahip olan bir film yaptıktan sonra Dekorların ve geri kalan her şeyin çizimlerini ben yaptım ayrıca bütün storyboardları da ben çizdim. Filme finansman bulmak çok zor oldu mu? İlk kısa filmlerimi yaparken, bu konuda çok daha fazla zorlanmıştım. Sonra benim kadar coşkulu bir insan olan yapımcım Christophe Rossignon ile tanıştım ve o da öyküyü okur okumaz sevdi. Onunla tanışmadan önce ona bir özet göndermiştim ve o da benden senaryonun tamamını istedi. Daha sonra arayıp benimle tanışmak istedi. Daha ilk buluşmamızda hemen hemen her şey kesinleşmişti. Pek çok ortak noktamız vardı ve ayrılırken onu uzun zamandır tanıdığıma dair bir his ile doluydum. Neden bu kadar romantik bir aşk hikayesini anlatmayı tercih ettiniz? Hikayenin tamamı aklıma, bir akşamüstü bir animasyon üzerinde çalışırken geldi. Karakterleri ve önemli sahneleri yerine oturtmuştum. Aşktan, oyunlardan, ve sonsuz bir çocukluk sürecinden bahsetmek istediğimi biliyordum. Ayrıca şiirsel ve karamsar bir şey olsun istiyordum. Senaryoyu tamamlamadan önce öyküyle iki sene kadar uğraştım. Öykü aklıma birden geldi ve hemen yazmaya başladım. Çünkü öykü bana gelmeden önce içerlerde biryerlerde olgunlaşmıştı. İlk versiyonu yazmak için bir ay harcadım ve ardından 25 farklı versiyon daha yazdım. Bütün bunlar iki yılımı aldı. Filmin bütün senaryosunu bir akşamüstünde düşündüğünüzü söylüyorsunuz, peki ama bu hikayeyi tetikleyen unsur neydi? Beni tetikleyen ne oldu bilmiyorum. Bir aşk hikayesi olması gerektiği açıktı çünkü, o dönemde benim ihtiyacım olan şey buydu. O zaman neden bu aşk hikayesi aynı zamanda hem bu kadar karışık hem de romantik diyebilirsiniz. Ben hiç bir zaman sıradan öykülere film yapmayı istemedim. Hep olağanüstü, sıradışı şeyler anlatmak istedim. İki hedefim vardı; birincisi karakterlerinin kaderlerinin içine hapsolduğu bir trajediyi bir komediye uyarlamaktı, ikinci ise her sahnenin kendi başına bir film olduğu bir film yapmaktı. Nelerden etkilendiniz? Senaryonun yazım aşamasında, aynı şeyi yapma isteği duymadan sinematografik referanslar kullandım. Trainspotting ve Fight Clubın hızlı temposunu ve küstahlığını sağlamak istedim. Ayrıca Marry Poppinsdeki gibi bir peri masalı hissi uyandırmak istedim. Bütün bunları bir aşk masalının hizmetine sunmak istedim. Sizi başroller için Guillaume Canet ve Marion Cotillardı seçmeye iten şey ne oldu? Benim hayal kurmamı sağlayacak ve filmin kahramanlarıyla etkileşime geçebilecek iki oyuncuya ihityacım vardı. Guillaumeın çok hareketli, dokunaklı bir performans sergileyeceğinden ve aynı zamanda da kendi akıcılığını ve canlılığını da beraberinde getireceğinden emindim. Ayrıca daha önce hiç bir romantik filmde rol almamıştı. Ona senaryoyu gönderdiğim zaman hemen kabul etti. Marion için ise işler farklıydı. Sophie rölü için büyük bir seçme düzenledik. Marion gördüğüm ilk ya da ikinci kişiydi. Daha sonra diğer aktrislerle de görüştük ama aklımda sadece Marion vardı. Guillaume ile birlikte deneme çekimleri yaptık ve bu rolü oynayabilecek tek aktrisin o olduğundan tamamen emin olduk. Peki, Julien ve Sophienin çocukluklarını oynayacak çocuk oyuncuları nasıl seçtiniz? Çocuklar filmin üçte birlik bir bölümünde yer alıyorlar bu yüzden hareketli, dokunaklı ve anı zamanda eğlenceli olmaları şarttı. Oyuncu seçimi, filmin çekiminden bir sene önce başladı ve tam bir maceraydı. Bu iş için kurduğum bir ekip vardı. Bu ekip, çocuk dergilerine, spor klüplerine, okullara ve daha bir çok yere bu konuyla ilgili ilanlar dağıttı. 3000 - 4000 arası başvuru oldu. Düzenlediğimiz çalışma gruplarında ve çekimlerde yaklaşık 250 çocukla tanıştım ve bu sürecin sonunda bu çocukların da sadece otuzda biri son aşamaya gelebildi. Daha sonra aralarından iki tanesini seçmek üzere bu sayıyı altıya indirdim. Joséphine Lebas-Joly beni çok etkiledi, kendi yaşına göre bir profesyoneldi. Thibault Verhaeghenin hiç tecrübesi yoktu ama doğal bir yeteneği vardı. Çok tatlı, dinamik ve etkileyici bir çocuktu. Karakterlerinizin çocuk kalma isteklerinizi nasıl açıklıyorsunuz? Onların Amerikalıların deyişiyle Peter Pan sendromundan muzdarip olduklarını düşünmüyorum. Sonsuza kadar çocuk kalmıyorlar. Hayata atılıyorlar. Çocukluklarında geçen son sahneyle filmin son sahneleri arasında anlatılanlar, aşkın dolambaçlı yolları. Çocukluklarında yaşadıkları şeyle yetişkinken yaşadıkları şeyler aynı. Bize çok romantik bir aşkın görüntüsünü sapkınlık ve yok edici bir oyunla birlikte sunuyorsunuz Sembolik anlatıma sahip bir film yaptım. Aşık olduklarını kabul etmemek için sürekli engeller bulan iki insana dair bir romantik komedi. Hikayeleri aşkla ölümün içiçe geçtiği türden büyük bir sonla noktalanıyor. Bu olgunluk ve aşka dair temel bir arayış. Julien ve Sophienin hedefleri her zaman mutlu ve birlikte olmak, ölürken bile. Sonuç olarak, aşklarını sonsuz ve sıradışı bir şekilde yaşamayı başarıyorlar. Jeux dEnfants görsel evreni çok güçlü bir film. Estetik olarak neleri öne çıkarttınız? Bu görsel zenginlik senaryoda zaten vardı: efektler, uçan kamera, renklerin kullanımı. İstediğim dekorları çizdim ve daha sonra bunlar dekorasyon bölümü tarafından gerçeğe dönüştürüldü. Yaptığım storyboard, film çekimi boyunca bizim kılavuzumuz oldu. Jeux dEnfants grafik açıdan çok başarılı bir film. Karakterlerin çocukluğu için daha yapay, kitch ve kendimi çocukluğumdan hatırladıklarıma benzer renkler kullandım. Sonra, şehir ailevi bir boyuttan, insanüstü bir boyuta geçiyor. Ama daha saf, ve temiz, hatta Zene kaçan bir tarafı veya tasarımı da kullandım. Böyle bir görsel zenginlik içinde karakterlerimin duygularını vurgulayabilmek de çok önemliydi. Dekorasyonlar çok önemliler değil mi, hem zamanın ötesinde hem de evrenseller Evet. Ben bir masal anlatmak istedim. Bu yüzden de değişik ve sürrealist bir boyuta ihtiyacım vardı. Filmin büyük bölümünü Brüksel ve Liege arasında çektim. Filmi başka herhangi bir yerde çekebileceğimi hiç sanmıyorum. Keşfettiğim ilk dekor, Julienin ayrıksı çocukluğuna dairdi. Oraya vardığım zaman Burton ve Tatinin aradığım yönlerini orada görmüştüm. GENÇ OYUNCU GUILLAUME CANET Beach - Kumsal filminde tanıdığımız Guillaume Canet Fransanın en bilinen genç oyuncularından birisi. Canet 2002 yılında Mon Idole ile birlikte yönetmenlik koltuğunda da kamera önünde olduğu kadar başarılı olabileceğini kanıtladı. Genç oyuncu ve yönetmen Jeux Denfant - Cesaretin Var mı Aşka ile ilgili soruları cevaplıyor. Cesaretin Var mı Aşka? filminde rol almayı kabul etmenizin sebepleri neydi? Öncelikle yönetmenin kendisi: Yann Samuel. Yann yaptığımız ilk görüşmede, filmdeki karakteri beni düşünerek yazdığını söyledi. Sanırım bu her oyuncunun başını döndürecek cinsten bir cümle. Senaryodaki o büyüleyici naiflik, beni projeye hem çok yaklaştıran, hem de uzaklaştıran bir unsur oldu. Yannın sinemasının görsel yanı beni çok etkiledi. Aynı zamanda hem şiirsel hem de büyüleyici atmosferi var Jeux Denfantsın. Julien karakterine sizi bağlayan neydi? Sanırım karakterin geçirdiği evrim. Julien karakteri benim yeteneğimi sınamama olanak sağlayacak derecede karmaşıktı. Julien filmin başından sonuna olgunlaşan, değişen ve çokça da hata yapan bir karakter. Bu tür rolleri oynamak hep çok eğlenceli olmuştur. Julien karakteri hayatının büyük kısmını sevgiyi arayarak geçirmişti, işte bu yüzden Juliene karşı bir yakınlık duydum. Bu role nasıl hazırlandınız? Tüm diğer rollerime hazırlandığım gibi, bu role de içgüdülerimi kullanarak hazırlandım. Yannla karakterin dinamikleri üzerine çalıştık. Julien 30 yaşındayken bile 15 yaşındaymış gibi davranan bir karakter olmalıydı. Marion Cotillardla çalışmak nasıl bir duyguydu? Son derece keyif aldık. Marionla rollerimize karşı tutumumuz çok benzerdi. O da, ben de Yanndan karakterlerimizle ilgili daha fazla bilgi bekliyorduk. Role hazırlanırken birbirimize çok yardımcı olduk. Sonuçta tüm bu çalışma, performansımıza yansıdı. Hem bir oyuncu, hem de bir izleyici olarak siz de Julienle Sophienin birlikte olmasını mı istiyordunuz? Onların beraber olmamak için bu kadar uğraşmalarını görmek ister istemez sinir bozucu bir duruma dönüşüyor zamanla. Ama sanırım her ikisini de bu kadar zor kılan esas şey, aşkın büyüsünü korumaya çalışma çabası, sıradanlığa yenik düşmeme çabası. Bu ikisinin oyunu, bir nevi Romeo ve Juliet hikayesi. Julienle Sophienin yetişkinler arasına karışmama konusundaki inadı hakkında ne düşünüyorsunuz? Bence Yann Samuelde tam olarak böyle biri. Bir türlü büyüdüğünü kabul etmeyen koca bir çocuk... Film sizi çocukluğunuza yakınlaştırdı mı? Evet. Julienin çocukluğunu canlandıracak çocuk oyuncuyu ararken, benim çocukluk fotoğraflarımı kullandık. O fotoğrafların üzerinden geçmek ilginçti. Julienin ilk gençlik yıllarını oynadığım dönemde ise kendi delikanlılık zamanlarımı anımsadım. |
||||
AKTRİS MARION COTILLARD Taxi serisinden hatırlayabileceğiniz Marion Cotillard, Fransada oyunculuğu ile ün salmış bir ailenin en küçük ferdi. Yetenekli aktrisi yakın zamanda ülkemizde de gösterilecek olan Tim Burton filmi Big Fishde de izleme şansı bulacağız. Sizi Sophie rolüne çeken şey neydi? Les Jolies Chosesden sonra romantik bir komedide rol almak istiyordum. Pek çok senaryo okudum ama hiçbirisi kafamdaki projeye yakın bir şey değildi. Bir gün ansızın Jeux Denfantsı keşfettim. Kendime işte beklediğin film bu dediğimi anımsıyorum. Hikayeye de, kafayı sıyırmış karakterlere de aşık oldum. Hayat boyu süren bu delilik durumu çok hoşuma gitti. Sophie karakterini canlandırırken neyi temel aldınız? Hep Sophie gibi birisini canlandırmak istemiştim. Son derece sıradışı ama yine de normal birisi Sophie. Daha önce canlandırdığım karakterler gibi korkunç trajik bir geçmişi yok, uyuşturucu kullanmıyor.... Hayatla barışık, enerjik bir karakter. Role hazırlanırken Guillaume ile beraber uzun süre çalıştık, aramızda derin bir dostluk gelişti. Sette bu kadar güldüğüm başka bir film daha hatırlamıyorum. Sophienin çocukluğunu oynayan küçük oyuncuyu izlerken neler hissettiniz? Sophienin çocukluğunu oynayacak çocuk oyuncuların fotoğraflarını bana getirdiklerinde küçük dilimi yutacaktım. İçlerinden bir kısmının resimleri bana inanılmaz derecede benziyordu. Josephinele benim aramdaysa böyle keskin bir benzerlik yoktu. Esas benzerlik Josephinein mimiklerinde, vücut dilinde gizliydi. Josephinee ve tabiki Julienin çocukluğunu canlandıran Thibaulta teşekkür etmeliyiz. İşleri bizim için o kadar kolaylaştırdılar ki, onların bıraktığı yerde yürümek kırmızı halı üstünde yürümeye benziyordu. Özel efekt gerektiren pek çok sahne çekmeniz gerekti. Bu sahneler sizi zorladı mı? Evet gerçekten bazı sahneleri çekmek çok zahmetliydi. Özellikle de gecelerce yapay bir yağmurun altında ıslanmak ve üzerinize sıvı beton dökülürken oynamaya çalışmak yer yer hepimizi çok zorladı. Film sizi kendi çocuk tarafınızla yüzleşmeye zorladı mı? Kesinlikle evet. Ben kendi çocuk tarafımdan aslında hiçbir zaman çok kopmadım ama bu film beni o kısmımla daha derin bir ilişki kurmaya zorladı. Benim de Julien ve Sophie gibi delişmen bir karakterim var ama ben asla onlar kadar radikal olmadım. Julien ve Sophienin büyümeme inatlarını neye bağlıyorsunuz? Her ikisi de çocuk kalmak konusunda kendilerinden eminler, bununla ilgili bir sorunları yok. Ailelerinin ya da okullarının onlara sürdüğü yaşam modelleri onlar için yeterli değil. Onlar da kendi dünyalarını yaratıp onun haricindekileri istedikleri gibi algılamayı seçiyorlar. Yann Samuelin Aşkın takıntılı ve yıkıcı bir oyun olduğu yönündeki tespitine katılıyor musunuz? Hayır. Bence Sophie ve Julien kendilerini sıradan bir hayatın içine hapsedecek bir yaşamdan kaçınmaya çalışıyorlar. Böyle bir hayatın kendilerini yıkması yerine onlar hayatın kendisini yıkmayı tercih ediyorlar. Filmin Künyesi Yönetmen: Yann Samuell Senaryo: Yann Samuell,Jacky Cukier Görüntü Yönetmeni: Antoine Roch Kurgu: Andrea Sedlackova Yapımcı: Christophe Rossignon Yapım yılı ve ülkesi: 2003, Fransa Tür: Romantik-Komedi Süre: 93 dk. Dağıtımcı: Bir Film Oyuncular: Guillaume Canet (Julien) Marion Cotillard (Sophie) Thibault Verhaeghe (8 yaş. Julien) Josephine Lebas-Joly (8 yaş. Sophie) Resmi web sitesi: www.ideefixe.com/cesaretinvarmi/ | ||||
38. Rotterdam Film Festivali başladı | |||
|
|||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Ana Sayfa | Güncel | Dünya | Ekonomi | Sağlık | Yaşam | Teknoloji | Kültür & Sanat | Spor | Hava Durumu | Haber Özetleri | Arama | NTVMSNBC Hakkında | Yardım | Spor Yardım | Tüm Haberler | Araçlar | NTVMSNBC Reklam Seçenekleri | Hukuki Şartlar & Gizlilik Hakları |
|||||||||||||||||