| |
|
|
Dr. Rosalind Franklin 1958’de rahim kanserinden öldüğünde sadece 38 yaşındaydı. 1939’da 19 yaşında genç bir öğrenci olarak Cambridge Üniversite’si Newham College’da kimya okumaya hak kazandı. Dr. Franklin, Cambridge Üniversite’sinde fiziksel kimya kürsüsündeki doktora tezini kömürdeki boşluklar üzerine yazmıştı.
X-IŞINLARI UZMANI
1951’e kadar Fransa’da kalan Dr. Franklin, burda X-ışınlarının kırılması üzerine otorite oldu. Dr. Franklin’in ışınların kırılması üzerine yaptığı araştırmalar daha sonra madencilik endüstrisinde kullanıldı. 1951’de DNA yapıları üzerine çalışma anacıyla Londra Üniversitesi’ne transfer oldu; burada meslektaşı Wilkins ile Cambridge Üniversitesi’nden Crick ve Watson’un DNA modellerini inceleme fırsatı buldu. Bu model, üçlü-bağlamlı bir helix modeliydi ve Dr. Franklin’e göre DNA’nın bulundurduğunun onda biri kadar su içeriyordu.
|
|
|
| | 
Dr. Franklin DNA’nın, o zamana kadar hiç kimsenin elde edemediği kadar yüksek kaliteli bir fotoğrafını çekmeyi (PHOTO 51) başardı ve DNA’nın ıslandığında formunu değiştirdiğini gözlemledi. Bir keresinde çektiği fotoğraf o kadar netti ki, DNA’nın helix formu ortaya çıkmıştı. Ancak hocasıyla anlaşması gereği kuru DNA’lar üzerinde çalışmaya devam etti. Bu esnada kuru DNA’nın helix formu arzetmediğini farketti. 
 DNA’nın ilk kanıtı: Foto 51
BİRBECK YILLARI
Dr. Franklin King’s College pek mutlu olmadığından Londra Üniversitesi’nin bir diğer okulu olan Birbeck College’e transfer olmak için başvurdu. Dr. Franklin Aralık 1952’de King’s College’e ait Medical Research Council (Tıbbi Araştırmalar Konseyi) bünyesinde tartışılması için yazdığı raporunda birim hücrelerin boyutlarını, uzunluklarını ve açılarını ortaya koydu. Fakat, Şubat ayında Max Perutz adlı bir asistan bu raporu ele geçirerek Watson ve Crick’e intikal ettirdi. Böylece içindeki bilgiler de ikilinin eline geçmiş oldu. Rapor, Watson ve Crick’in ıslak DNA üzerinde o zamana kadar yaptıkları araştırmaları doğrular nitelikteydi. İkili bir süredir arayıp da bulamadıkları sağlamayı ele geçirmişlerdi, bu güvenle çalışmalarına aynen devam ettiler.
Dr. Franklin 1953’ün Ocak ayında ıslak DNA’nın kesinlikle çifte helix formunda olduğuna karar verdi, 24 Şubat 1953’te ise kuru ve ıslak DNA’nın ikisininde çifte helix olduğuna kanaat getirdi.
|
|
|
| | 
Tek eksik nokta DNA’ların bazlarıydı. O zamanlarda, Dr. Franklin A ve G bazlarının ve C ve T bazlarının da birbiriyle değiştirilemez olduğunu sanıyordu. Bu sanı onu şu yargıya iletti: Sınırsız değişkenlikteki nükleotid sıraları bir ihtimal DNA’nın biyolojik açılımı olabilirdi.
FRANKLİN UNUTULDU
Crick ve Watson Dr. Franklin’in bazların aslında gözüktüğünün aksine değişmezli değil çiftli olduğunu anlamasına ramak kaldığını biliyorlardı. Eğer ki Dr. Franklin Birbeck’e geçmek yerine King’s College’da kalsaydı, kimseye ihtiyacı olmadan DNA’nın yapısını bulacaktı. Crick ve Watson ise Dr. Franklin’in çalışmasını hiç göremeyeceklerdi. Dr. Franklin, daha sonra polio virüsleri üzerinde çalışmaya devam etti. Ve 16 Nisan 1958’de rahim kanserinden öldü. Dr. Franklin’in vaktini çoğunu X ışınlarıyla çalışarak geçirdiğinden kansere yakalandığı sanılıyor.
|
|
| |
DNA 50 yaşında
