| | | | Müdahil TRT‘nin avukatları, eski iddialarını tekrarladıklarını ifade ederek, sanıkların cezalandırılmalarını istediler. Tüm sanıkların avukatı Serim, yazılı dilekçesini tekrarladığını söyledi. Bu davanın TRT‘den alınan bandrollerle ilgili olduğunu ifade eden Serim, “Televizyonların dağıtılıp dağıtılmamasının bu dava ile ilgisi yoktur. Ama iddia edildiğinin aksine televizyonlar da okuyuculara dağıtılmıştır” diye konuştu. Serim, müvekkilerinin beraatlerini istedi.
Ilıcak ve Şirin‘in avukatı Özdemir ise müdahil TRT‘nin alacağı miktarı belirlemediğini belirterek, “TRT‘den alınan bandrollerden dolayı müvekkillerimin cebine 5 kuruş girmiş değildir” dedi. Akşam Gazetesi‘nin sahibi olduğu Aslı Gazetecilik ve Matbaacılık A.Ş‘nin, daha sonra işadamı Erol Aksoy ve gazetelerde dünyanın en zengin kişilerinden olarak gösterildiğini söylediği Karamehmetler‘e satıldığını kaydeden Özdemir, müvekkillerinin beraatlerini talep etti. Mahkeme Başkanı Mehmet Koçak, duruşmaya verilen kısa bir aradan sonra, sanıklar Haydar Can Aksın ve Emin Şirin‘in oybirliği ile Mehmet Ali Ilıcak‘ın ise kendisinin muhalefetiyle oyçukluğu ile beraatlarine karar verildiğini açıkladı. Koçak, Ilıcak‘ın “dolandırıcılık suçunu işlediğini ve cezalandırılması gerektiğini” ifade ederek, Ilıcak hakkındaki beraat kararına karşı çıktı.
Müdahil TRT‘nin avukatları, kararı temyiz edeceklerini belirttiler.
İDDİANAME
İddianamede, sanıklar Mehmet Ali Ilıcak, Haydar Can Aksın ve Emin Şirin‘in, kamuoyundaki adıyla Akşam, resmi adlarıyla Bab-ı Ali‘de Akşam ve Türkiye‘de Akşam gazetelerini yayınlayan Aslı Gazetecilik ve Matbaacılık Anonim Şirketi‘nin, dönemin Yönetim Kurulu Başkan ve üyeleri olduğu hatırlatılıyordu. Bab-ı Ali‘de Akşam Gazetesi‘nin, 23 Haziran 1995 tarihinde “herkese 37 ekran renkli televizyon kampanyası” adı altında bir promosyon hareketi başlattığı belirtilen iddianemede, sanıkların bu kampanyayı gerekçe göstererek TRT‘ye müracat edip 340 bin televizyon bandrolünü, bandrol teslim tutanağı ve imzaladıkları taahhütname karşılığında teslim aldıkları kaydediliyordu.
“KAMU KURUMUNU YAĞMALAMIŞLARDIR”
İddianemede, sanıkların TRT‘ye verdikleri 19 Mart 1996 tarihli müracaat dilekçelerinde, promosyon kampanyası için 300 bin adet renkli televizyon ürettiklerini, bandrole bunun için gereksinim duyulduğunu bildirdikleri ifade edilerek, şöyle devam ediliyordu:
“Sanıklara teslim edilen 340 bin adet bandrolün ithal tarihindeki değeri 408 milyar lira, yasal takip tarihindeki değeri 1 trilyon 339 milyar 413 milyon 333 bin 333 liradır. Sanıklar, bu bandrollerin ücretini TRT Gelirleri Kanunu‘nun 5/a. maddesine göre ithal tarihinden itibaren ödemeleri gerekirken ödememişler, dolandırıcılık kasıtlarının bir göstergesi olarak, son bandrolleri teslim aldıkları 13 Mayıs 1996‘dan 5 gün sonra Ankara 22. Asliye Hukuk Mahmesi‘nde ‘muarazanın men‘i‘ davası açarak, borçtan kurtulma gayreti içine girmişlerdir. Dolandırdıkları kamu kaynağını yasal bir kılıfla sahiplenme niyetlerini sergilemişlerdir. Gerek sonuçsuz promosyon kampanyaları sırasında okuyucular ile gazeteleri arasında çıkan sorunları, gerekse TRT gibi kamu kurumlarının yağmalanmasını hukuki anlaşmazlık maskesi ile gizlemeye çalışan sanıkların bütün bu faaliyetlerde asıl amaçlarının, geniş kapsamlı bir dolandırıcılık eylemi olduğu, bunun için de basının ve medyanın olağanüstü yaygınlık, ikna ve etkileme gücünden yararlanmak istedikleri, promosyonlarla birlikte yaptıkları şirket devirleri, unvan kiralamaları, logo hileleri ve olayların gelişim seyrinden açıklıkla anlaşılmaktadır.” İddianemenin son bölümünde ise sanıkların, Türk Ceza Kanunu‘nun “nitelikli dolandırıcılık” fiilini düzenleyen 504. maddesinin “kamu kurum ve kuruluşlarının ve kamu yararına çalışan hayır kurumlarının zararına olacak şekilde dolandırıcılık” hükmünü içeren 7. fıkrası ve “cezayı artıran veya azaltan haller” başlığını taşıyan 522. maddelerine göre, 3‘er yıldan 7 yıl 6‘şar aya kadar ağır hapis cezasına çarptırılmaları ve sağladıkları haksız menfaatin 2 misli kadar ağır para cezasına mahkum edilmeleri isteniyordu.
| |
