| | | | Gelelim köylere hizmet götürme meselesine... Dünya Bankası Köy-Kent projesine Sayın Mumcu istese de istemese de yüklü bir meblağ ayırmıştır. Belki de kendisini kaygılandıran budur... Bangladeş’te, Şili’de denenen, fakirlikle mücadele yöntemleri Türkiye’de, Karadeniz’de Güneydoğu’daki köylerde uygulanmakta, orman ürünleri yetiştirmeye teşvik edilen köylüler ilk kez siyasilerin iki dudağı arasındaki “fındık veya çay” taban fiyatlarını beklemekten kurtulmaktadır. Belki, ‘onların duygularına tercüman oluyorum’ dediği partisini kaygılandıran da budur...
“Köylere medeniyet gitmez... Ya da kalkınma köylerden gelmez” diyorsa Sayın Mumcu, ikinci kez düşünmelidir. İtalya’nın sadece Toscana bölgesinin köylerinin yine sadece agro-turizm ve doğal tarım ürünlerinden elde ettigi ciro, Mumcu’nun pek sevdiği Antalya Kemer bölgesi gelirlerini katlamaktadır.
“Tarımın toplamdan aldığı pay azalıyor ama tarım toplumu azalmıyor” diyor Erkan Mumcu. Tarımın toplamdan aldığı payın azalmasının sebebi, mensubu bulunduğu partinin “pay”ları başka yerlere dağıtmayı tercih etmesidir. Bir Enerji Bakanlığı’nın bütçesi ya da mahkemelik olan bürokratların yediği paralarla kaç köy kalkınır? Dahası minik santraller, güneş ve rüzgar türbinleriyle kaç tanesi kendi enerjisini üretir hale gelir?
İsrail’de modern Kibbutz’lar köyleri kendi kendine yeten kentler haline getirdi. İsviçre’nin havayolu batsa da dağ köylerinin ayakta tuttuğu turizm sektörü sayesinde ülkede taş oynamadı, insanlar “açız” diye yollara düşmedi... Fransız köylüleri California Şarabına karşı koymak için, kente göç etmektense endüstriyle işbirliği yapıp dünyanın en iyi kavını üretmeyi tercih ettiler. Sayın Mumcu, köy denince sadece “tatil köylerini” anlamakla israr ettiği sürece Türk tarımı ve her sene üç farklı ürün alan Anadolu toprağı daha çok heba olacaktır. | |
|
Bu yazı, liderlik, çağdışılık, Ecevit-Mumcu polemiği üzerine yazılmamıştır. Bu yazı, meydanı ve gündemi boş bulduğunda itina ile zırlayan, yaramaz çocuklar gibi ortaya atlayan ama yarattığı argümanların asla arkasında durmayan, teflon tava gibi hiçbir yere yapışmayan, “bu bakanlığı lağvedelim” deyip istifaya tenezzül bile etmeyen, rüzgarın “genç” olmasa da “yeni” lidere doğru estiğini hissettiği anda kıskançlık sendromu yaşayan ve sağa sola saldıran bir siyasetçimize “kendinize gelin” çağrısıdır.
Sayın Mumcu, Cem Boyner’in dediği gibi “sistemden beslenenlerin sistemi değiştiremeyeceğine” inanıyorsa bunu daha gür bir sesle dile getirmelidir. Eğer konu köyler, tarımsal nüfus ya da Köy-Kent projesi değilse bu konuları ucuz kavgalara malzeme etmemelidir. Kendisi “içeriği tartışalım” diyorsa bunlara yanıt vermelidir.
| |
Taşar: Mumcu'nun sözleri kişisel
Ergenekon’da 16 kişi daha gözaltında
