| | | | Gaziantep’te, tekstil, oto tamiri, bakım ve onarım sektörlerinde çalışan çocuk işçiler, sosyal yaşamın en basit unsurlarından dahi uzaktalar. Hacettepe Üniversitesi’nden Prof. Dr. Sevil Atauz ve Dr. Adile Aslan Avar’ın, Hak-İş Konfederasyonu adına Gaziantep’te yürüttükleri anket çalışması, çalışan çocuklara ilişkin ilginç veriler ortaya koyuyor.
Çocuk işçilerin ekonomik, sosyal, eğitim ve benzeri durumlarının ele alındığı anket çalışması, yöresel anlayışları da sergiliyor. Gaziantep’in değişik semtlerinde, örnekleme yöntemi ile 251 çocuk işçiye yönelik yürütülen ankete yanıt veren çocukların ilişki ağlarının en fazla mahalle ve iş arkadaşlarına kadar genişleyebildiğini gösteriyor. Çocukların yüzde 67.5’ine, “arkadaş” kavramı mahalle arkadaşını ifade ederken, yüzde 11.6’sı işyeri, çıraklık eğitim merkezi ve okul arkadaşını anımsıyor. Çocuk işçilerin yüzde 15.1’inin hiç arkadaşının olmadığını dile getirmesi ise dikkati çeken ayrı bir olgu olarak değerlendiriliyor.
DAYAK, KÖTÜ MUAMELE SAYILMIYOR
Ankete katılan çocuk işçilerin yüzde 82.5’i, aileleriyle ilişkilerini “iyi” olarak belirtmekle birlikte anne, baba ve büyük kardeş tarafından dövülmeyi, kötü ya da kabul edilmez şiddet şeklinde yorumlamıyorlar. Çocuk işçiler, aile büyüklerinin bu davranışlarını normal, hatta iyi bir aile ilişkisinin dışında da görmüyorlar.
Çocuk işçilerin yüzde 67.7’si en çok ailesine güvendiğini ifade ediyor. Ancak aileye bu denli güvenen çocuk işçilerin babaya güven oranı yüzde 7.2 olarak ortaya çıkıyor. Çocukların yüzde 61’i, başları derde girdiğinde yardım için başvuracakları kişiler arasında aile üyelerini sayarken, babasına yönelmeyi düşündüğünü söyleyenlerin payı yüzde 13.9’da kalıyor. Yüzde 18.3’lük bölümü, kendilerine ve hiç kimseyle güvenmediklerini, yüzde 9.6’sı ise başı derde girdiğinde hiç kimseden yardım istemeyeceğini belirtiyor.
Farklı sosyal ilişkilerin eşiğinde ya da içinde olması gereken yaşlardaki çocukların hayatlarında, ailenin bu denli önem taşıması, kentte veya toplumdaki yaşamın, iş-çalışma dışındaki boyutlarına entegre olamadıklarının ifadesi olarak değerlendiriliyor.
ŞEHİRDE GEZERİZ
Ankete katılan çocukların yüzde 62.2’si, serbest zamanlarını nasıl değerlendirdiklerine yönelik soruya, masrafsız olan “şehirde arkadaşları ile gezmek” yanıtını veriyor. Yüzde 9.6’sı futbol oynayarak, yüzde 8.4’ü başka işte çalışarak, yüzde 6.4’ü kahvehane, atari ve bilardo salonlarına giderek, yüzde 2’si de piknik yaparak serbest zamanlarını değerlendirdiğini ifade ediyor.
Bunda son derece düşük ücretlerle uzun süredir çalıştırılan çocukların, yüzde 31.5’inin kazandığı paranın tamamını, yüzde 51.4’ünün ise küçük bir kısmını kendisine ayırıp, kalanını ailesine vermesi etken olarak görülüyor. Çocukların yüzde 8.4’ü hiç harçlık almadığını, yüzde 14.3’ü harçlığı işe gitmek için yol parasına ve öğle yemeğine harcadığını bildiriyor.
Anket sonuçlarına göre, çalışan çocukların daha çok hafta sonu olmak üzere yüzde 35.9’u televizyon seyrediyor, hafta içi iş günlerinde, işten çıkıp doğrudan eve gelip, kısa bir süre sonra yorgunluktan uyudukları anlaşılıyor.
| |
Kriz, kadınları bu sefer daha çok vurdu
