| | | | Necip Ebegil, kaybedilecek her saatin dahi maliyetinin büyük olduğunu bildirdi. Fabrikanın, 2 Mart 1998’de özelleştirme kapsamına alındığını, 8 Şubat 2001 tarihinde de Özelleştirme Yüksek Kurulu (ÖYK) tarafından ERDEMİR’e bedelsiz olarak devrinin kararlaştırıldığını hatırlatan Ebegil, “devirle ilgili herşey tamam, ancak tek sıkıntı parasal sorun. Bu sorun, özelleştirme çalışmalarını muammaya dönüştürdü” dedi. Ebegil, şöyle konuştu:
“İSDEMİR’in 10-15 bin olan kadrolu işçi sayısı, 31 Ekim sonu itibariyle 2 bin 895’e düşmüştür. Bunlardan yaklaşık 1500’ünün de emekliliği dolmuştur. Tüm işçilerin kıdem tazminatı ise 70 trilyon lirayı buluyor. Devir işleminden sonra, işçiler, görevlerine devam etmek isteseler de istemeseler de geriye dönük tüm haklarının ödenmesi gerekiyor. Ayrıca, başta Petrol Ofisi olmak üzere piyasaya, SSK ve maliyeye borçlarımız var. Bunlar ödenmeden Özelleştirme Yüksek Kurulu şartları gereği devir yapılamaz.”
100 MİLYON DOLAR GEREKLİ
Ebegil, fabrikanın borçsuz olarak devri için 100 milyon dolar gerektiğini ve yaklaşık 160 trilyon liraya yakın bu para için kaynak bulunduğu anda, özelleştirmenin gerçekleşmiş olacağını ifade etti. Necip Ebegil, şöyle devam etti:
“Fabrikamızın 2000 yılı zararı 57 trilyon lira. Bu yılın Ocak- Nisan dönemindeki zararı 53 trilyon lira. Son 10 aylık zararımız ise 115 trilyon liraya çıkmıştır. Görüldüğü gibi zarar hergeçen gün katlanıyor. Özelleştirme için gerekli olan para ise bir yıllık zararımıza yakın bir rakamdır.”
Hükümetin, özelleştirme kararı ile “bir taşla iki kuş vurduğuna” dikkati çeken Ebegil, “Bir yandan zarar eden KİT statüsü içinde kendini teknolojiye uyduramayan İSDEMİR’i özelleştirirken, bunun içine bir de şart konulmuştur. İSDEMİR, özelleştikten sonra yassı mamül üretecek ve çelik sektöründeki yapısal dengesizlik de çözümlenmiş olacaktır.”
“İSDEMİR, EDEMİR’e devredilip teknolojisi yenilediğinde, devlete yük olmaktan çıkacaktır” diyen Ebegil, bunun en kısa sürede gerçekleştirilmesi gerektiğini savundu. Ebegil, şunları kaydetti:
“Bu özelleştirmenin bir de sosyal boyutu var. Burada çalışan binlerce insanın ve ailesinin yanı sıra bu fabrika ile iş yapan kuruluşlarla hitap edilen nüfus 30 bin civarındadır. Bu insanlar özelleştirmeyle yatıp, özelleştirmeyle kalkar oldu. Yarına güvenle bakamayan, yarın neler olacağını bilemeyen insanlar strese ve bunalıma girer. Herkesin gözü kulağı Ankara’da müjdeli haberi bekliyor. Benim de şahsi fikrim şudur ki; özelleştirmede kaybedilen her saat ülke ekonomisinin aleyhinedir.” | |
Bankaların kara tahtaları siliniyor
