| | | | Gururumuz Milli Basketbol Takımımızın maçlarından yola çıkarak, çağrışım yoluyla biraz da araştırma desteği ile “işteki stresin”, boş zamanlarımızı da etkilediğini, basitçe “haftasonlarının da boşa geçmesine” neden olduğu bağlantısına ulaştık.
 İdil Akidil’in diğer yazıları
Oniki dev adamımızın karşılaşmalarını seyrederken takım sporlarıyla “yönetim bilimi”nin hangi noktalarda yakınlaştığını birkez daha düşündüm... Bu konudaki kitapları, Fatih Terim’in Kasım ayında vereceği “İmparator’un Takımdaşlık Felsefesi” konulu konferansı, bir zamanlar profesyonel olarak sporla ilgilenmiş üst düzey yöneticilerin, diğerlerinden farkını... İş dünyasına yansıyan özlü sözleri: “Her zaman asıl kadroda oynamayabilirsin. Takımda olmak bazen yedekte oturabilmeyi de gerektirir.”. Öne çıkan kavramları da sıralayınca, haftalarca yazılacak konu birikti. Takım dinamikleri, hedeflerle yönetim, motivasyon, ve özellikle: başarı ve stres...
Stresi gerginliğe yol açan, sağlığı tehdit eden, sevimsiz ve yorucu uyaranların ruhsal dünyayı kaplaması olarak tanımlamış Dr. Serdar Günaydın bir yazısında. Entrepreneur dergisinin haberine göre her yıl 30.000 Japon “karashi” nedeniyle hayatlarını kaybediyormuş (karashi - tam anlamıyla ölümüne çalışmak!).
İşin neden olduğu stres üzerine araştırma yaparken daha ilginç gelen başka bir kavramla karşılaştık: “Boşa Geçirilen Boş Zaman Sendromu” .
Sık sık kendimde ve çevremde gözlemlediğim “işten arta kalan zamanı son derece verimsiz geçirme” durumunun bir tanımı varmış demek ki... İsveçli bilimadamı Bertil Gardell tarafindan tanımlanan “Boşa Geçirilen Boş Zaman Sendromu” (Wasted Leisure Time Syndrome), işe çok fazla zaman ayırmanın iş ve özel yaşamı dengeleme çabalarını da zorlaştırdığı ve bu çabaların ek olarak stres getirmesi durumuymuş. “İş yoğunluğu ve stresi yüzünden tükenen bir çalışan, aslında kendini yenilemek için kullanabileceği boş zamanlarında da zorlayıcı, tatmin edici veya yaratıcı olmayan şeyler yapar.” . Gardell, bu şekilde “tükenen”lerin evde oyalandığını, gazete ve televizyonla vakit geçirdiğini, yemek yiyip uyuduğunu söylemiş...
Görünen o ki, iş yaşamındaki yönetim biçimleri, iletişim, kişilerarası ilişkiler, farklı roller, kariyer kaygısı gibi faktörlerin yarattığı stres, bize ait zamanları da dolaylı olarak egemenliği altına alıyor. Problem gitgide büyüyor... Tükenme noktası gelince, özel hayatımızdaki “kendimizi yenileyeceğimiz alanları” da yok ediyoruz.
Pratik:
David J. Bowman tarafından yazılan bir makalede iş stresini azaltmaya yönelik bazı pratik öneriler var:
 Sabah telaşından kurtulmak için işe 15 dakika erken gidin.
Belleğinize güvenmeyin, herşeyi not edin.
Kendinizi aşan programların içine girmeyin, ajandanızı sımsıkı doldurmayın.
Kendi standartlarınız konusunda gerçekçi olun. Yapabileceklerinizi tanımlayın.
Felaketler bile komik olabilir. Mizahtan vazgeçmeyin.
Herzaman B planınız olsun.
Stresi hissettiğinizde biraz sakin geçireceğiniz bir zaman ayırın.
Her akşam ertesi günün işlerini önceliklendirin.
Bir telefon görüşmesi yapmadan, “gerçekten gerekli mi” diye kendinize sorun.
Zamanınızı kaybettiren ani gelen misafirlerle çok oyalanmayın
İşe gidiş ve dönüşlerinizde trafiğin yoğun olduğu zamanlarda yola çıkmamaya çalışın.
Her bir işi alırken onu kendi çalışanlarınıza delege edip edemeyeceğinizi düşünün.
Gerektiğinde “Hayır” diyebilin.
Toplantıların gerekli olup olmadığını düşünün. Bilgi toplamak ya da karar almak için başka bir yöntem geliştirilebilir mi?
Dinleyin.
Olumlu düşünün
Stress and Burnout Training Manual Stres ve stresin de etkisiyle oluşan tükenme (uzun süren yoğun çalışmadan sonraki psikolojik çöküntü) üzerine değerlendirme envanterleri de bulacağınız bir çalışma.
Depresyon, yalnızlık ve iş stresi kalbin düşmanı: www.ntvmsnbc.com/news/45685.asp
Genel olarak stresin tanımı, nedenleri ve belirtileri: http://agora.hurriyetim.com.tr/01/05/21/saglik_s_gunaydin21.asp
| |
